GELOOF en LEVEN
GELOOF EN LEVEN Jg 106 (2002) NR 3
Een rozenkrans van brood Uit: Istvàn (Stefaan) Regöczi
Het ABC van Priester Edward Poppe
De media en de kerk de visie van Avery Dulles (naar E.Henau)
Ziekte aanpakken J. Van Vossel
De eerste missievlucht naar Kongo (12) Jozef Boon CssR
Al-
Paulus (18) Een preek die niet goed overkwam (Handelingen 21,37 vv.) door : Ben Van Vossel cssr
Verbetering “De Vliegende Icoon” (Zie ons vorig nummer)
Echo uit een evangelisatieschool S.D., Maria-
Gerardus (20) Brood van geduld door Gabriël Dewilde, cssr
Citaat “Lawaai” door H. Nouwen
Een spirituele tocht 6de etappe: Je oriënteren Door: Lieven Dewaer
Maria-
Katechismus van de katholieke kerk (21) Begraven… Neergedaald ter helle Samenvatting: Ben Van Vossel
Qumran (5) Leer en levenswijze van de Qumrangemeenschap door Ben Van Vossel cssr 3
Onzichtbare en onhoorbare getuigen red.
In de vrede van de Heer (Op 8 mei 2002 overleed te Gent pater Achiel Van Ceulebroeck, redemptorist.)
Legalisering van euthanasie onder bepaalde voorwaarden (2002)
Ingezonden boeken
HET ABC VAN PRIESTER EDWARD POPPE
Apostolaat is een leven, consequent met de waarheid.
Blijf gehoorzamen, betrouwvol en openhartig, dan wordt gij een heilige.
Caritas ‘est sese dare totum Deo’. Beminnen is zich aan God geven heel en gans.
Denk niet aan het goede, dat gij reeds deed, maar aan het goede, dat u nog ontbreekt.
Elke overwinning, elke glimlach, elk overwonnen woord is goud, kostbaar goud.
Fiat: moge dit uw gebed wezen.
God zendt u geen kruisen boven uw krachten, en de krachten die u nu te kort schieten, krijgt gij door het gebed.
Heer, leer me rekenen op uw Voorzienigheid en niet op de mensen noch op geld .
In Gods wil rust men best.
Jezus zal u minder vragen wàt gij doet, dan hóe gij het doet.
Kies niet! Een slachtoffer (vrijwillig toegewijd aan God) moet zich aan alles verwachten en Jezus meester laten.
Laat het kruis voor je zijn als een kus van de Gekruisigde.
Maria is mijn kracht en al mijn hoop en al mijn vertrouwen.
Nederig wordt men maar door vernedering, en heilig door beproeving en duisternis.
Ons Leven heeft geen zin meer, als wij geen slachtoffers blijven.
Parels blinken best in het donker. Wees gaarne klein en vergeten.
Quia te contemplans totum deficit. Oh! ’t Bezwijkt van vreugde, wijl het U aanschouwt.
Rust is een voortdurende hulde van betrouwen en geloof.
Sint-
‘T werk der verbetering en der volmaaktheid gaat stap voor stap vooruit, steen na steen omhoog.
Uw eigen zelfverdediging weze het liefdevol zwijgen van Jezus.
Volmaaktheid is: Gods wil volbrengen in de wil van de overste.
Werken is veel, bidden is meer, u offeren en lijden is alles!
XYZovelen wensen de volmaaktheid, maar zijn benauwd van de middelen. Ik ken geen beter middel dan het kruis,
vooral, het inwendige.
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR INHOUD NAAR TOP VAN DIT NUMMER
de visie van Avery Dulles
Waarschijnlijk hebben we allen reeds de indruk gehad dat bij een of ander nieuws aangaande de kerk er steeds wat dissidente theologen of priesters voor de micro of het teeveescherm gehaald worden. Je denkt dan wel eens: ‘hij is er weer’, ‘heeft hij dat nu nog niet door hoe ze hem daar misbruiken?’, ‘begrijpen ze nu nog niet dat die man eigenlijk alleen zichzelf engageert?’, ‘Wanneer laten ze eens een nieuwe theoloog aan het woord, eentje van na mei ‘68’? De media en de Kerk dus. Een probleem dat misschien niet anders dan een probleem kàn zijn. Althans, die indruk kregen we bij het lezen van een excursus bij de colleges over “Kerk, Media en Geloofscommunicatie” (K.U.L.1998/1999) van professor doctor Ernest Henau die ons werd doorgespeeld door p. Ives De Mey.
Prof. Henau geeft daar o.m. de visie van de Amerikaanse ecclesioloog, Avery Dulles, omtrent de fundamentele spanning tussen de media en de kerk of de religie. Er zijn minstens 7 punten die duidelijk maken dat er altijd wel een blijvende spanning zal blijven tussen beide, immers:
1. Wat de Kerk aan de wereld brengt is het heilig mysterie van Gods aanwezigheid en de verlossende activiteit in Jezus Christus. Zo’n mysterie benader je met grote eerbied. De media echter zijn van nature onderzoekers, zelfs beeldenstormers. Een totaal tegengestelde houding.
2. De kerk zoekt de continuïteit van Gods openbaring en van haar eigen gelovig verleden; ze heeft dus een zwak voor stabiliteit en schuwt eerder innovatie. Media daarentegen drijven juist op het voortdurend nieuwe, het voortdurend andere.
3. De kerk zoekt eenheid en verzoening en minimaliseert verschil van mening en twist. Media moeten het juist hebben van conflicten, spanning en het opkloppen ervan, dat jaagt de kijk-
4. De kerk tracht mensen in de gesteltenis te brengen om innerlijke genade te ontvangen met het oog op eeuwig heil. Die zegeningen kan je onvoldoende concreet en zichtbaar maken. Dat is niet interessant genoeg voor de media die de spirituele zijde van kerk en christendom dus volledig mislopen. Doctrinele uitspraken zijn ook niet boeiend genoeg tenzij er weer een sensationele kant aan zit. Zo krijg je dan vanuit de media de dwaze vaststelling dat de paus enkel geïnteresseerd is in seks, politiek en macht. Totaal absurd, maar die mediajongens weten van niet beter.
5. In een democratische samenleving wordt een organisatie steeds beoordeeld met democratische criteria. Een hiërarchische maatschappij -
6. De leer van de kerk inzake geloof en zeden is vaak ingewikkeld en subtiel en het vraagt grote aandacht om al die onderscheiden mee te volgen. Dat geduld kunnen de media niet vragen van hun publiek dat om korte, eenvoudige, onderhoudende en spannende ‘stories’ vraagt.
7. De kerk tracht mensen te overtuigen van de waarheid van de openbaring en wil mensen brengen tot engagement in hun geloof en de navolging van Jezus. Journalisten geven gewoon feiten (nou, ja) en ieder moet daar maar zijn conclusies uit trekken.
(E.Henau spreekt dan verder over de noodzaak van kerkgebonden en christelijk geïnspireerde media)
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR INHOUD NAAR TOP VAN DIT NUMMER
Door Johan Van Vossel
Aanpakken of bij de pakken blijven zitten?
Ook vandaag berusten mensen soms vlug bij allerlei ziekten, vooral bij vervelende ziekten en ziekten die van kwaad naar erger gaan. Velen hebben dan de neiging om de moed te laten zakken en niets meer te ondernemen. ’t Is dan maar zo. Maar zo hoeft het misschien helemaal niet te zijn. Het is goed eens terug te denken aan dat oude woord uit het eerste bijbelboek: “Toen bracht Jahwe God de mens in de tuin van Eden, om die te bewerken en te beheren” (Genesis 2,15). De tuin bewerken en beheren is niet bij de pakken gaan zitten en maar hopen dat er ooit eens iets gebeurt, of dat God de zaken voor ons oplost. God heeft de mens heel wat talenten gegeven van verstand en handigheid, van wetenschap en techniek, om de wereld te bewerken en meer bewoonbaar en leefbaar te maken. Als ons iets negatiefs overkomt kunnen we zeggen: ‘’t Is Gods wil’. Dat kan best zo zijn, al gebeurt er waarschijnlijk ook veel dat God niet wil en niet goed vindt. Maar Gods wil is niet noodzakelijk dat we niet gaan zoeken naar een goede oplossing, naar een uitweg, naar een toekomst… Zo is de strijd tegen ziekte zeker ook het verlangen van God. Zoeken naar deugdelijker medicatie, betere pijnbestrijding, meer comfort voor mensen die getroffen worden door ziekte en allerlei ongemakken.
De medische wetenschap en praxis bleven niet stilstaan
Het is pas de laatste decennia dat bijvoorbeeld rond de laatste levensfase voor terminaal zieken de palliatieve afdelingen zijn opgericht: het levenseinde menselijker en draaglijker maken zonder zich daarom direct aan actief doden te begeven (euthanasie). Voor tal van andere ziekten heeft men ook grote vooruitgang gemaakt in mogelijke medicatie of aangepaste zorg.
Internet als informatiesnelweg
Ik moet hier een korte uitweiding maken over Internet. Naar het schijnt is er op Internet veel negatiefs en gemeens te vinden. Maar anderzijds is Internet ook een enorme bron van informatie die -
* Moeder heeft Parkinson en dat heeft een hoop lastige gevolgen. Maar voor een paar maanden ontdekte een familielid op Internet dat er een relatief nieuw medicament op de markt was (Mirapexin 0,18 mg) dat minder bijverschijnselen had en dat de ontwikkeling van de ziekte sterk zou afremmen. We hebben daar de dokter neuroloog over aangesproken en inderdaad, dat bestond en werd al toegepast. Dit middel is natuurlijk geen wondermiddel waardoor iedereen zomaar genezen wordt of de kwaal totaal wordt stopgezet. Ik kan enkel getuigen dat sedert moeder dit geneesmiddel krijgt, ze aanzienlijke vooruitgang heeft gemaakt, vooral wat het lopen betreft. Hetzelfde hoorde ik over nog een andere Parkinson-
* Een tante die onlangs overleed, leed aan A.L.S. (amiotropische Lateraal Sclerose), een soort spieraandoening waardoor een deel spieren verlammen en o.m. de ademhaling (maar ook andere functies) stilaan problematisch wordt. Je kan daar in berusten en menen ‘daar is niets aan te doen’. Op Internet vonden we inlichtingen over allerlei hulpmiddelen (getest door een dokter die zelf met die kwaal moet leven), hulpmiddelen die zowel over de ademhalingsproblemen handelen, als over bezigheidstherapie, lichamelijke problemen, spraak-
Aanpakken dus
Met deze twee voorbeelden willen we gewoon uitdrukking geven aan onze overtuiging dat wij ook als christenen geroepen zijn te bouwen aan een betere en meer leefbare wereld met alle gaven en talenten die we gekregen hebben en dankbaar gebruik te maken van wat anderen ontdekt en ervaren hebben. “Toen bracht Jahwe God de mens in de tuin van Eden, om die te bewerken en te beheren”. Natuurlijk blijft het persoonlijk contact en persoonlijke inzet steeds onvervangbaar.
Bemerking 1: In verband met de A.L.S. verwijzen we naar twee websites:
-
Bemerking 2: We zijn geen medicus, gelieve dus de gegeven informatie met omzichtigheid te benaderen. Wanneer u meent dat ze u van dienst zou kunnen zijn, informeer u dan verder bij een arts, neuroloog, neuropsycholoog of psychiater.
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR INHOUD NAAR TOP VAN DIT NUMMER
AL-
God in wrekerstenue
Door Ben Van Vossel cssr
Gods Naam misbruiken
We leven natuurlijk in 2002, en als iemand in de metro van Milaan een grote gasfles tot ontploffing wil laten brengen (in de nacht van 11 op 12 mei j.l.) en op een briefje even verder de geloofsbelijdenis of strijdkreet staat “Allah (God) is de grootste”, dan knipperen we toch wel echt met onze ogen. Wat een zieke geest kan geloven dat ergens een God zou verlangen dat men een bloedbad aanricht tussen onschuldigen? Dit is een gemene Godslastering en een schandelijke projectie van een ontregelde geest. Als iemand omwille van een andere politieke, ideologische of religieuze overtuiging meent een ander mens – die geen geweld tegen mensen predikt – gaat uitschakelen, dan moeten we dat afkeuren in naam van de menselijkheid en van ons menselijk samenleven. Pim Fortuyn had te kennen gegeven dat hij een bepaalde wet op het kweken van pelsdieren met het oog op bontproductie wou versoepelen, of de milieuwetgeving wat minder streng zou maken voor de landbouw… en daarom werd hij neergeschoten met een vijftal kogels. In Vilvoorde schiet een oudere man een Marokkaans echtpaar neer na de verkiezingsnederlaag van de Franse presidentskandidaat Jean-
Hun motieven
Maar wat steekt er achter zulk beroep op een God bij het plegen van (zelf-
Een antiabortusactivist zou een heel duidelijke redenering kunnen naar voor schuiven: ‘een abortusdokter brengt het leven van veel ongeboren kinderen in gevaar, dus stel ik een goede daad als ik die dokter uitschakel of die abortuskliniek verniel’. Men gaat dus een mens doden of een maatschappelijk onaanvaardbare daad stellen om iets goeds te bereiken. Men gaat met andere woorden lijnrecht in tegen het recht op leven en tegen een algemeen aanvaarde maatschappelijke orde. Men ondergraaft daarmee de grondslagen van de samenleving en – in feite – ook van eigen overtuiging die bescherming van het menselijk leven beoogt.
In het optreden van Bin Laden, de (geïndoctrineerde) zelfmoordacties in Palestina, de gewelddadige acties van milieuactivisten, de mislukte gasflesactie in de metro van Milaan staan we telkens voor mensen die onder de indruk zijn van het zware onrecht tegenover mensen (Palestijnen, de Arabische volkeren), tegenover de natuur of tegenover dieren en die geen andere mogelijkheid meer onderscheiden dan het brute geweld. Dat daarmee de samenleving totaal ontwricht wordt is een kwaad dat ze erbij nemen en dat ze zelfs wensen. Het onrecht dat henzelf (of hun die ze verdedigen) werd aangedaan is zo hemeltergend hoog dat al het andere daarvoor moet wijken.
Gezonde reacties
Het is inderdaad belangrijk dat wij – desnoods te laat – die gronden van onrecht serieus bekijken en – zo mogelijk – en desnoods met veel geduld maar aanhoudend trachten er aan te verhelpen.
Het trof me anderzijds wel dat bv. rond de moord op Pim Fortuyn (aan wie door sommige media racistische trekken waren toegeschreven) ook heel wat migranten reageerden tegen die aanslag. “Dit was niet de manier en… ook wij vinden dat er iets moet gedaan worden aan de onveiligheid in onze (Nederlandse) steden. Wij voelen onszelf ook onveilig”. Ook naar aanleiding van aanslagen op synagogen tijdens de Israëlische agressie in de Palestijnse gebieden, naar aanleiding van de moord op een Marokkaans echtpaar in Schaarbeek en de gewelddadige reacties van jongeren in de daarop volgende nachten kwamen er oproepen vanuit de allochtone gemeenschappen om in vrede samen te leven.
Rechtvaardigingsgronden?
Ik heb verscheidene personen ontmoet die – vanuit een anti-
Wat we ondertussen stukmaken is niet belangrijk, als er maar iets aan de grond van de zaak gaat veranderen! De Marxisten hielden er steeds een soortgelijke redenering op na: laat ons alles nog maar erger maken zodat er revolutie komt en wij ‘onze’ wereldorde kunnen opdringen. De vraag is of er sedert de 11 septemberaanslagen veel menselijkheid is gegroeid in deze wereld? Sedert de aanslagen van het A.L.F. (Dieren BevrijdingsFront)?
Volwassen verantwoordelijkheid
Ik krijg de indruk dat dit soort reacties onze wereld juist minder menselijk maken, de godsdienst wordt gedevalueerd tot een gemeen vernielings-
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR INHOUD NAAR TOP VAN DIT NUMMER
ECHO UIT EEN EVANGELISATIESCHOOL
S D, Maria-
Tijdens de samenkomst van de Maria-
Zalig Pasen! De Heer is verrezen! Hij is waarlijk verrezen! Dat de vreugde van de opgestane Heer jullie helemaal mag vullen en dat je licht mag zijn voor anderen.
Dank je wel voor de mooie kaartjes en wensen! Het stukje muur dat ik ter beschikking heb in onze kamer is bijna voor de helft vol!
Graag zou ik jullie even mee laten proeven van wat ik hier allemaal beleef. Een vrij complexe opdracht omdat hier heel intens geleefd wordt. We leven hier constant samen, we doen veel opdrachten in groep en er is ook gezamenlijk ontspanning, lofprijzing en Eucharistie. Door al die mensen hier met veelal een andere nationaliteit, andere gewoontes, andere taal, door de onderrichtingen (gemiddeld 3 per dag), de werkopdrachten (ik neem de schoonmaak en de kinderopvang voor mijn rekening samen met teamleden), lofprijzing en intercessie, de deelgroepen, de boekbesprekingen... door dat alles beleef je in 1 dag evangelisatieschool meer dan een week thuis.
Maar het is de moeite waard! Even een kort overzicht van de onderwerpen die we al aangesneden hebben en eventueel wat persoonlijke belevenissen erbij.
Nelly Ruiter (moeder van Harm) sprak ons over Intercessie. Nu begrijp ik pas dat intercessie is: je aansluiten bij het gebed van Jezus. Het was een zeer inspirerend onderricht en ik ben er enthousiast voor geworden. Vraag maar aan Veerle. We hebben dit al in praktijk gebracht door 1 maal in de week 1 uur intercessie te houden voor verschillende doeleinden.
Nu staat de outreach (missiewerk) op het programma. De kwestie is niet waar ik graag zou naar toe gaan maar waar de Heer mij wil hebben. We bidden dus voor een persoonlijk antwoord maar ook voor de groep. De verschillende evangelisatiemogelijkheden zijn: België (jawel), Nederland, Suriname, Tsjechië, Litouwen, Ierland, India. Ik laat jullie het uiteindelijk resultaat weten en als je te weinig gebedsintenties hebt mag je hieraan altijd denken. Begin juni zouden we vertrekken naar ons missieland (mogelijkheid voor twee groepen wordt opengelaten).(nvdr.Het werd India).
Mike Oman sprak ons over ‘het Vaderhart van God’. Het werd een sterke persoonlijke tijd. Ik ervaarde hoe koppig ik soms ben om verdriet aan Hem af te geven en er samen met Hem door te gaan. Ik leer hier dus veel. Heb goede gesprekken met mijn begeleidster. Oman schreef ook een boek en ik heb het besteld. Ik kocht ook een engelse studiebijbel van ‘Jeugd met een Opdracht’. Er staan onderrichtingen in en er is een concordans.
Rob Clark sprak dan weer over ‘Hoe leerling van Jezus worden?’ en ‘Mag Hij Heer zijn in mijn leven?’. Daarbij kwam de uitdrukkelijke uitnodiging om te vergeven en ook praktische info daarover. Ook de uitnodiging om alles wat je als eigen recht beschouwt aan Jezus te geven. Deze week komen Jan Piet en Heddy Visser; zij zullen het hebben over het christelijk begrip van seksualiteit en het herstel van gebroken relaties.
Mijn tijd zit er bijna op. Ik wil de tieners (op de Gemeenschapsdag van de Maria-
Ik bid hier voor jullie. Nog een gezegende en vreugdevolle dag
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR INHOUD NAAR TOP VAN DIT NUMMER
‘Oase in de Stad’ is het ‘Evangelisatie-
* Op maandag (soms ook op vrijdag) komen stilaan wat groepen naar ‘Jij en Ik: een wonder!’. Een degelijk team medewerkers tracht deze tieners evenwichtige seksuele opvoeding te geven en relatiebekwaam te maken vanuit een christelijke inspiratie; de ondervinding met eigen kinderen toonde aan hoe groot de nood is aan seksuele opvoeding waarbij de echte menselijke en christelijke waarden nog worden doorgegeven. Wij wensen het team (Martine, Hilde, Bea, Kitty, Mireille e.a., mensen uit 4 verschillende nieuwe gemeenschappen) veel inspiratie en volharding bij deze uitdaging.
* Op maandagavond onthaalt p. Ives een jongerengroepje ‘Vuur in de Stad’ (V.I.S.); hij wordt geassisteerd door een paar jongeren (vnlk. Johan V.H. en Mieke D.).
* Dinsdag en donderdag onthalen we een of twee klasgroepen uit ASO, TSO of BSO. In de loop van dit schooljaar waren er 58 Brondagen met 91 klasgroepen (33 dagen met 2 groepen). De klassen varieerden van het 1ste tot het 7de jaar. Het totaal aantal leerlingen bedroeg 1.750. Verscheidene scholen moesten geweigerd worden omdat Oase volzet was. Proficiat Wouter, Geertrui, Saskia, Ives en alle medewerkers.
* Woensdagavond ging de Alphacursus (tien weken lang) door met p. Ives als begeleider en enige andere inleiders. Het team werd deze keer aangevuld met Chris & Maaike en Leen. Daarbij nog een paar medewerkers voor allerlei omgevende taken.
* Donderdagavond en Vrijdagvoormiddag ging af en toe een Vormingssessie door waarbij p. Ben Van Vossel bijgestaan werd door enige mensen van de Maria-
* Vrijdagavond is er de prille GebedsOntmoeting (G.O.)met telkens een vormingsonderwerp. Sedert september 2002 werd deze gebedsontmoeting verplaatst naar woensdagavond.
* Zaterdag verzorgen we dan mee de avondmis van 18.30 en daarna zingen we de verrijzenisvespers; ondertussen gaat (op de tweede zaterdag) ook het Tienertreffen door met vnlk. Wouter en Geertrui, Sylvie en p. Ives.
* En als er op zondag geen Maria-
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR INHOUD NAAR TOP VAN DIT NUMMER
ONZICHTBARE EN ONHOORBARE GETUIGEN
red.
Tegen Pinksteren aan kreeg ik een mooie tekst onder ogen van de pastoors en parochieteams van twee parochies. Ik ben zeker dat je de tekst ook mooi zult vinden en wellicht onder de indruk zult zijn. Toch gaat de commentaar niet over de heilige Geest, maar over onszelf die soms wat al te zwijgzame en onzichtbare getuigen zijn.
“Verrijzen is:
altijd weer opnieuw
bouwen aan je leven
met de stenen van je stoutste dromen
en met de stenen van je bitterste pijn.
En altijd weer opnieuw
geloven dat het kan:
de stenen van je dromen
en van je pijn bijeen te voegen
tot een huis van liefde”
Toen ik dit las had ik juist een verkorte uitgave doorgenomen van het levensgetuigenis van de Hongaarse priester Istvàn Regöczi, die als jongeman alleen en te voet naar Vlaanderen trok om er priesterstudies te doen. Hij werd in Brugge priester gewijd (1943); daarna begon hij zich als jong priester vrij vlug het lot aan te trekken van weeskinderen, ‘de Arendjongskens’. Honderden van die kinderen gaf hij onderdak en een thuis waar hij ze vormde tot mensen en tot christenen uit één stuk. De Marxistische staatsideologie kon zoiets natuurlijk niet hebben en de communistische partijfunctionarissen trachten voortdurend zijn werk af te breken, de kinderen hun thuis te ontnemen, de priester en zijn medewerkers te intimideren. Een gemene geschiedenis. Door zijn fantastisch Godsvertrouwen bleef hij echter overeind, ondanks 2000 dagen gevangenschap, vol pesterijen van de soort zoals je die in fascistische en communistische dictaturen aantreft. Het zwaarst viel hem de afwijzing door priesters en bisschoppen die zich lieten ringeloren door de afdreigingen van ‘de (communistische) Partij’. Tien priesterroepingen kwamen voort uit zijn Arendjongskens, negen kerken en kapellen mocht hij – met de onmisbare steun uit Vlaanderen en van zijn weeskinderen – opbouwen. Een boek dat (naast bv. de Goelagarchipel van Solsjenitsin) een onuitwisbare kaakslag blijft voor de uitwassen van de communistische ideologie maar tevens een diepe inkerving in de muren van een 2000 jaar oude kerk waaraan wij ons allen mogen blijven inspireren.
En toen ik dan die mooie bovenstaande tekst las als Paasboodschap aan de christenen van die beide parochies dacht ik: is dit alles? Geeft deze mooie tekst de kern weer van wat je op Pasen aan je medechristenen kan toewensen? Ik geef je als mijn mening het volgende mee: als we op Pasen de ongelooflijke prestatie kunnen leveren om Jezus dood te zwijgen… laat ons dan maar helemaal zwijgen, dan respecteren we tenminste de christelijke Paasboodschap. Lieve medechristenen, CHRISTUS IS VERREZEN. HIJ IS WAARLIJK VERREZEN! De rest is poëzie, goedbedoeld overigens.
Voor je christelijk getuigen kan je wat inspiratie opdoen in het boek waarvan hierboven sprake:
Istvàn (Stefaan) Regöczi, ‘Een zwerver voor God’. Uitg. Tabor/Brugge, 1990. Werd eerder uitgegeven als: ‘Wij kunnen niet zwijgen’. Uitg. “Het werk der Arendjongskens” v.z.w. Brugge (met 20 foto’s) 1969.
EINDE ARTIKEL
TERUG NAAR INHOUD NAAR TOP VAN DIT NUMMER
TER GELEGENHEID VAN DE GOEDKEURING OP 17 MEI 2002 DOOR DE (Belgische) FEDERALE KAMER VAN DE MEEST LIBERALE WET IN EUROPA BETREFFENDE DE LEGALISERING VAN EUTHANASIE ONDER BEPAALDE VOORWAARDEN
Uit sympathie voor kardinaal Godfried Danneels, voor de verantwoordelijken van Caritas Catholica, voor artsen en verpleegkundigen die zich niet zullen lenen om in deze wet in te treden, en voor allen die op allerlei forums deze wet hebben veroordeeld en verworpen en op menselijk aanvaardbare alternatieven hebben gewezen...
Uit mededogen voor de zwaar zieken en bejaarden die zich door deze wet onder druk voelen geplaatst om anderen niet meer tot last te zijn en om euthanasie te verzoeken, of die hun natuurlijk verzet tegen ziekte en dood gemakkelijker zullen opgeven...
In deernis met allen die zich hebben laten misleiden door kortzichtige politici, met allen die voor een gemakkelijkheidsoplossing kiezen in plaats van creatieve oplossingen met een surplus van menselijkheid, met allen die liefde verwarren met emotie, met allen die zich het recht toe-
EINDE ARTIKEL
EINDE VAN DIT NUMMER 2002_3
TERUG NAAR INHOUD NAAR TOP VAN DIT NUMMER