GELOOF en LEVEN
1ste ZONDAG VAN DE ADVENT Jaar B
EERSTE LEZING Jes., 63, 76b-
Van bij het begin van het liturgisch jaar, van bij het begin van de Adventstijd worden wij opgeroepen om waakzaam te zijn. “Weest dus waakzaam, want ge weet niet wanneer de heer des huizes komt… Laat Hij u niet slapend vinden. Wees waakzaam.” Heel ons leven worden wij door Gods woord opgeroepen om waakzaam te zijn. We zijn immers geroepen, zoals Gods woord ons vorige zondag leerde, om voor eeuwig te leven voor Gods aangezicht. Christenen zijn wakkere mensen, zij leven, bewust van Gods liefdevolle aandacht, die ons uitnodigt om te leven met Hem voor ogen. Wij willen niet leven zonder God, we willen niet leen alsof God niet bestond. Reeds de lezing uit het Oude Testament leerde ons: “Gij komt hen tegemoet die met vreugde gerechtigheid beoefenen, die bij al wat ze doen aan U denken!” Dat is waakzaam zijn, in alles trachten Gods wil te doen: bij ons werk, in onze omgang met onze medemensen, in al onze ontmoetingen. Gods verlangen doen, want wij weten dat Hij het goed met ons voorheeft, en niets anders wil dan ons geluk, hier en voor eeuwig. Jezus laatste woorden van het evangelie van vandaag luidde: “En wat Ik tot u zeg, zeg Ik tot allen: weest waakzaam!” (Ben Van Vossel 2023)
2de ZONDAG VAN DE ADVENT
Bereidt de weg van de Heer
EERSTE LEZING Jes., 40, 1-
Johannes de Doper predikte een doopsel van bekering tot vergeving van de zonden. Ook wij worden opgeroepen tot bekering, tot ommekeer van leven. Om niet enkel te leven met de zorgen van elke dag, maar ook met het oog op God gericht en voor de dienst Hij ons heeft opgedragen. Zo bereiden wij de komst van de Heer voor, de komst van zijn Rijk in ons hart en in ons midden, zijn komst in onze wereld. Terwijl wij blijven uitzien naar zijn wederkomst waarop alles zal voltooid worden in ons en in onze wereld van waanzin, van oorlog en onderdrukking. “Baan voor de Heer een weg in de steppe”, begin ermee in je eigen leven en in je omgang met anderen. Laten we uitzien naar Jezus, die ons wil onderdompelen in de heilige Geest, opdat wij kunnen leven zoals Hij en we dat stukje wereld dat het onze is kunnen maken naar de droom van God. Petrus moedigt ons aan om uit te munten door een heilig leven en innige vroomheid, de komst verwachtend en verhaastend van de dag van God waarop alles zal worden herschapen. (Ben Van Vossel 2023)
3de ZONDAG VAN DE ADVENT
EERSTE LEZING Jes., 61, 1-
God laat ons niet in de steek. Hij zendt zijn Geest die over de profeten komt om hen dan te zenden tot mensen in nood, mensen in duisternis. Zo kwam de Geest over Jezus, de Messias, om aan armen de Blijde Boodschap te brengen, het Goede Nieuws dat God van hen houdt en hen tot het geluk roept. Zo roept Johannes de Doper ook ons vandaag op: Maakt de weg recht voor de Heer! Verlaat de kronkelwegen, laat God de baas zijn over je leven, heb geen twee aangezichten: een dat gericht is naar de zelfzucht en een dat gericht is naar God en naar wat God verlangt. Paulus zegt ons vandaag: Weest altijd blij. Bidt zonder ophouden Blijf in contact met God. Dankt God voor alles. Dit is het wat God van u verlangt in Christus Jezus. Zo worden wij vrije mensen, die de kracht van God zullen ervaren in hun leven. Wij gaan onszelf niet houden voor de Messias of voor een groot profeet; Wij zijn enkel maar getuigen van God die ons zendt om ook in deze tijd iets van zijn menslievendheid uit te stralen. Daartoe heeft Jezus zijn vrienden gezonden om zijn zending voort te zetten zodat veel mensen een genadejaar van de Heer mogen ervaren. (Ben Van Vossel 2023)
Naar THUISPAGINA Naar INHOUD Naar PREKEN 2024
4de ZONDAG VAN DE ADVENT
Het Blijde Nieuws van Jezus’koningschap
EERSTE LEZING 2 Sam., 7, 1-
In de lezing uit het boek Samuel vernemen we de belofte aan David dat zijn koninklijk nageslacht zal duren voor altijd. Die belofte wordt werkelijk in Jezus, nakomeling van David. Maar we mogen ons niet laten misleiden, zoals velen in Jezus’ tijd zich hebben vergist. Inderdaad, zij verwachtten een Messias die zou regeren als een succesrijke koning, een die hen zou verlossen van de onderwerping door Rome. En dan is daar Jezus. Een eenvoudig mens, zoon van een timmerman, met rond zich wat eenvoudige vissers. Een Messias die daarna verworpen wordt door de Joodse verantwoordelijken en zelfs als een misdadiger aan een kruis zal sterven. En toch is Hij de Messias, de verlosser.. En toch is Hij koning in eeuwigheid. Maar ook wij moeten kijken met de ogen van het geloof. Met de ogen van het geloof kijken naar een kind dat ons wordt beloofd, zoals het beloofd werd aan Maria, een eenvoudig Joods meisje, dat door God werd uitgekozen om moeder te worden van Gods Zoon. Dat geheim is nu onthuld, schrijft Paulus, door de verkondiging van het Blijde Nieuws, het evangelie over Jezus. Laten ook wij nederig knielen voor het Kind in de kribbe, en erkennen wij Hem als onze Heiland en Heer, die voor ons alle geluk heeft mogelijk gemaakt.
Liturgische teksten uit dde Dagmis: Jesaja 52,7-
Het Woord is vlees geworden, schrijft Johannes, Gods Zoon is mens geworden. God is zichtbaar tussen mensen komen leven. Niet te geloven! Ondenkbaar! En dat geloven wij nochtans.
En omdat wij het geloven, zijn wij op zoek naar Hem. Op zoek naar Hem die ons kwam vrij maken en die vrede wou brengen aan de mensen, die Hij immers zo liefheeft.. Waar bevindt Hij zich? Waar vertoont Hij zich? Waar kan ik Hem ontmoeten, met Hem spreken, mij door Hem laten aanraken om op mijn beurt kind van God te worden, Gods glorie te verkondigen en vrede te brengen op aarde?
Eeuwenlang heeft een volk naar Hem uitgezien. Soms waren ze heel vurig, soms heel lauw. Soms verwachtten ze enkel maar nationale bevrijding, succes in de oorlog; andere keren – maar dat was dan vaak maar een ‘kleine rest’ zagen ze ook uit naar innerlijke vernieuwing en vrede met God en de mensen en zichzelf… En toen kwam Hij… als een klein kind en leefde in een slecht aangeschreven streek, een land van duisternis… Er werd weinig over Hem geschreven of gesproken… Die paar jaar publiek optreden waren al vlug achter de rug. Een klein groepje bleef in Hem geloven, wist Hem nabij en kreeg zulke Bijstand dat ze na verloop van tijd over heel de bekende wereld van Hem getuigden, met hun woord en door hun manier van omgaan met medemensen…
En zo zijn wij ook nu naar Hem op zoek. Wij ontmoeten Hem in de stilte van ons hart, en in de vierende gemeenschap rond het gebroken Brood en de gedeelde Beker, waarvan Hij zei: Dit ben Ik voor jullie. Zijn woorden, doorgegeven door zijn eerste volgelingen kunnen ons vandaag nog bezielen als we ze gelovig lezen en zijn Geest ze levend maakt voor ons…
Maar het blijft ook nog zo dat Hij in ons midden is en wij Hem niet herkennen. In de eenzame mens bijvoorbeeld, in de arme, en verborgen armoede valt weinig op. ‘Ik was ziek en ge zijt Mij komen bezoeken’… Wil ik Hem eigenlijk wel ontmoeten? Vind ik die kribbe wat al te simpel, die zieke of eenzame bejaarde niet zo aantrekkelijk, die baby wat al te schreeuwerig en veeleisend, die dolende jongere of verslaafde junkie wat al te lastig om te benaderen?
Het wordt inderdaad wat lastig. Iets lastigers dan gewoon een lichtje aan te teken bij een klein stalletje van Bethlehem. Ja.
Misschien moet ik toch maar beginnen met te bidden om de Geest die Jezus ons beloofde, die heilige Geest die de Vader ons graag wil geven. “Als gij dus, ofschoon ge slecht zijt, goede gaven aan uw kinderen weet te geven, hoeveel te meer zal dan uw Vader in de hemel de heilige Geest geven aan wie Hem erom vragen.” En dan geloven dat de heilige Geest ons gegeven wordt en … op weg gaan, een kleine stap zetten naar de ontmoeting met de Mensgeworden Zoon van God, daar waar Hij zich openbaart, daar waar Hij zich laat ontmoeten.
Misschien heb je Hem een kleinigheid (?) gegund tijdens de Warmste Week? Of in een gift voor Welzijnszorg? Of ben je Hem gaan bezoeken in een zieke, bejaarde, een eenzame? Of je hebt een kleine hulp geboden, zonder veel pretentie, zonder iets terug te vragen.
Het is nog niet te laat om Kerstmis te vieren. Om eer te brengen aan God en vrede aan de mensen die Hij liefheeft, want waar wij in het spoor van Jezus en bezield door zijn Geest mens worden, daar wordt eer gebracht aan God en daar verwezenlijkt zich de diepe vrede die God zijn mensen toewenst en schenkt. (Ben Van Vossel)
Zondag 31-
Het gezin krijgt het zwaar te verduren vandaag. Niet zozeer door directe aanvallen, wel door de opvallende benadrukking van andere samenlevingsvormen. De seksualiteit wordt verlaagt tot het niveau van goedkope consumptie; zelfs in een soap zoals ‘Thuis’ wordt dat in de kijker gezet en in feite gepropageerd. Ook echtscheiding en abortus komen het rijtje vervolmaken. Het klassieke gezin komt weinig in beeld en wordt dan ook weinig ondersteund en bemoedigd. Nochtans is daar wel nood aan, vandaag meer dan ooit. We kunnen immers niet ontkennen dat huwelijk en gezin nood hebben aan sociale ondersteuning. De relatie van man en vrouw en van het gezin zijn niet zo vanzelfsprekend als men wel eens denkt. ‘Liefde is een werkwoord’ hoor je wel eens zeggen, en zo is het ook. Liefde is het begin en het einde, maar liefde houdt maar stand als daarin ook besloten liggen: tijd geven aan elkaar, daadwerkelijke vriendschap, luisterbereidheid, verdraagzaamheid met het eigene van man en vrouw, verdraagzaamheid en aanvaarding van elkaars eigenheid, vergevingsgezindheid, geduld met elkaar, tederheid… Wanneer die waarden gesteund worden door de samenleving, plukken huwelijk en gezind daarvan de vruchten.
Het gezin met kinderen erbij is ook een heel avontuur. Men moet daar wel in groeien. Ook dat vraagt geduld, elkaar vergeven, elkaar steeds nieuwe kansen geven, harde woorden vermijden. Steeds het beste voorhebben met de partner en de kinderen en beseffen dat men zelf ook vaak tekort komt en dat men dat ook wel eens mag uitspreken naar een kind toe. Als christelijk koppel en als christelijk gezin mag men dat samenzijn ook zien als een samenzijn rond Jezus. Een sterk middel om te groeien als kleine christelijke gemeenschap is het gebed. Men moet daar een goede vorm voor zoeken, een paar woorden uit het evangelie, een christelijk luisterliedje of gospelsong afspelen. Men moet en dat niet opdringen aan tieners en jongeren maar wel voorstellen als een eenvoudig middel om samen te zijn en samen te bouwen aan een mooie gemeenschap, die mee bouwt aan een betere maatschappij. (Ben Van Vossel 2023)
Naar THUISPAGINA Naar INHOUD Naar PREKEN 2024
ZONDAG 6 DOOR HET JAAR B
11 februari 2024
Het is de laatste zondag voor de Vastentijd. En eigenlijk zou hij in de vasten niet misstaan. Het Oude Testament én het evangelie hebben het over melaatsheid. Op zich al een vreselijke ziekte waarbij het lichaam helemaal misvormd wordt. Bovendien was het vroeger ongeneeslijk en werd men buitengesloten uit de gemeenschap omdat men vreesde voor besmetting.
In het evangelie zien we zo’n verdrietige en gemarginaliseerde man bij Jezus komen. Droefheid en je uitgesloten voelen kan ook wel eens ons deel zijn. We mogen dan ook bij Jezus komen. Let eens op de reactie van Jezus. “Door medelijden bewogen stak Hij de hand uit, raakte hem aan en sprak tot hem: “Ik wil, word rein." Terstond verdween de melaatsheid en was hij gereinigd.” Zo simpel is het. Je zegt dan natuurlijk: “die man had geluk, maar nu gebeurt zoiets niet meer.”
Heb je het al geprobeerd? Wanneer je bedroefd bent, wanneer zorgen je drukken. Ga je dan ook naar Jezus? Met heel je hart, met heel je geloof en vertrouwen? Luister hoe het evangelie zegt: “In die tijd kwam er eens een melaatse bij Jezus die op zijn knieën viel en Hem smeekte: “Als Gij wilt kunt Gij mij reinigen." Heel zijn ellendige toestand spreekt uit die enkele woorden en dat enkel gebaar van op de knieën voor Jezus neervallen: “Als Gij wilt, kunt Gij me reinigen.” Geef me weer een menswaardig leven!
Met al onze ellende, ook met onze zwakheden en zonden kunnen wij naar Jezus komen en met aandrang vragen: “Heer, als Gij wilt kunt Gij mij helpen, kunt Gij me reinigen en voorthelpen!”
Nederigheid én geloof in Gods liefde zijn de voorwaarde om echt geholpen te worden. En ook nog dit: we moeten dan willen zien hoe we echt geholpen worden; soms verwijst de Heer ons naar heel natuurlijke hulpmiddelen; we moeten niet direct denken aan miraculeuze tussenkomsten zoals in het evangelie. Dat vraagt eenvoud en het vertrouwen dat de Heer ons, op welke manier dan ook wil voorthelpen. Soms geeft Hij ons gewoon innerlijke moed, sterkte op een kruis te dragen, vergeving schenken en misschien ook om vergeving vragen aan mensen met wie we problemen hebben. (Ben Van Vossel 2024)
1ste ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD
EERSTE LEZING Gen., 9, 8-
Paus Franciscus beschrijft in zijn Boodschap voor de Veertigdagentijd de Vasten als een gelegenheid tot grotere vrijheid. Wij worden soms klein gehouden door ons egoïsme, door de consumptiegeest die ons omringt, door allerlei media en politieke kanalen die ons eigen denken en overtuiging aan banden willen leggen. De paus haalt opnieuw de evangelische waarden naar voor die de vastentijd moeten begeleiden: gebed, vasten, naastenliefde.
Om die waarden te activeren moeten wij even stilhouden, even pauzeren. Anders komen we niet tot echt gebed of tot het openkomen voor God woord in de schrift en in de stilte van ons hart. Even stilhouden, wat tijd vrijmaken om ons te bezinnen over de weg die we aan het gaan zijn: een weg soms van overdreven gehechtheid aan materiële zaken of genotsartikelen. Even pauzeren om ons meer bewust te worden van de nood van medemensen, mensen die ons omringen, de nood van de armen en verdrukten in de wereld. Die tijd om even stil te houden, die momenten waarop we ons kunnen bezinnen over ons leven en over wat echt waarde heeft, zal ons helpen om een meer vrije mens te worden. Dat is dan de vrucht van deze veertigdagentijd, een tijd van genade waarin we ns meer verantwoordelijk gaan voelen voor de weg die de mensheid gaat, de weg die wijzelf gaan. Stel je open voor die tocht naar meer vrijheid, naar Jezus voorbeeld die nadat Hij de verleiding heeft weerstaan in staat is om het Blijde Nieuws te verkondigen: dat we als Gods kinderen geroepen zijn tot vrijheid. In deze vastentijd en speciaal in deze Eucharistie komt Hij ieder van ons tegemoet om ons te doen delen in de vrijheid die Hij door zijn leven, sterven en verrijzen voor ons heeft mogelijk gemaakt. (Ben Van Vossel 2024).
2de ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD
EERSTE LEZING Gen., 22. 1-
De lezingen gaan vandaag over het lot van de enige zoon. Isaak moet aan God geofferd worden (de lezing uit het O.T. maakt trouwens duidelijk dat God geen mensenoffers wil). Ook Jezus, de enige Zoon van God zal doorheen de dood gered worden; Lucas zegt in zijn evangelie dat Mozes en Elia spraken over zijn heengaan, dat Hij in Jeruzalem zou voltrekken. De verheerlijking op de berg is dan een voorafbeelding van Jezus verrijzenis: de geliefde Zoon naar wie we moeten luisteren. Hij heeft immers het welbehagen van de Vader omdat Hij in alles het verlangen van God volbrengt. We gaan dat vieren in de Goede week, maar nu reeds wordt ons een hart onder de riem gebracht zodat we nooit wanhopen, niet versagen of ongelovig worden wanneer we zoveel duisternis zien in de wereld, in de Kerk en ook in onszelf. Vandaag zien we op naar de heerlijkheid van Jezus en dat moet ons sterken om te volharden. In deze Eucharistie mogen wij de Heer ontmoeten die ons zal sterken om verder de weg van de zelfverloochening te gaan in deze vastentijd en om elke dag ons kruis op te nemen. Jezus’ levensoffer dat we hier vieren geeft ons de overwinning op zonde en dood, wanneer wij ons vastberaden aan Hem toevertrouwen. Paulus zegt het ons duidelijk in zijn Romeinenbrief: “Christus Jezus, die gestorven is, meer nog, die is opgewekt en gezeten aan Gods rechterhand, bepleit onze zaak.” (Ben Van Vossel 2024)
3de ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD
EERSTE LEZING Ex., 20, 1-
Het moet voor de eerste christenen niet eenvoudig geweest zijn om hun volksgenoten tot geloof in Jezus te brengen. Jezus mocht dan een groot profeet geweest zijn, die velen had genezen, maar zijn einde was echt niet om er groot op te gaan. Verworpen door de leiders van het volk, overgeleverd aan de Romeinen en een slavendood aan het Kruis. Hoe kon je zo iemand aanvaarden als Messias en redder van het volk? Toch hebben de apostelen en hun medegelovigen Jezus verkondigd als de door God gezonden Messias. Sterker nog, ze staken zijn vernederende dood niet onder stoelen of banken. Juist het lijdensverhaal was een van de eerste geschreven teksten over Jezus.
Je zou denken, daar pak je toch niet mee uit, met zo’n grandioze mislukking. Maar, was het wel een mislukking? Vandaag horen we Paulus met overtuiging verkondigen: Joden eisen wonderen, Grieken wijsheid. Maar wij verkondigen een gekruisigde Christus, die Gods kracht is en Gods wijsheid. Door de totale overgave van Jezus heeft Hij de overwinning behaald op zonde en dood en redding gebracht voor de mensheid. Mozes had reeds een weg gewezen: de tien woorden die Gods verlangen uittekenden. Jezus zal de wet en de profeten samenvatten in twee woorden: “'Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart, geheel uw ziel en geheel uw verstand. Dit is het voornaamste en eerste gebod. Het tweede, daarmee gelijkwaardig: Gij zult uw naaste beminnen als uzelf. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de Profeten.” De echte godsverering was het zielsverlangen van Jezus. De tempelreiniging drukt dat wel uit. Maar belangrijker dan dat opvallend voorval is Jezus zinspeling op zijn dood en verrijzenis: “Breek deze tempel af – Hij bedoelt zijn lichaam – en in drie dagen zal Ik hem doen herrijzen.” Zo krijgen wij in deze weken vóór Pasen reeds de kern van ons geloof voorgesteld. De weg die Jezus gaat doorheen miskenning, doorheen lijden en dood, naar het licht van de verrijzenis end e redding van ons allen. Laten wij dus moedig en edelmoedig deze veertigdagentijd verder doormaken in het vertrouwen dat God onze zelfverloochening, onze inzet voor God en onze medemensen zal opnemen samen met het levensoffer van Jezus. (Ben Van Vossel 2024)
4de ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD
EERSTE LEZING 2 Kron., 36, 14-
dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat alwie in Hem gelooft eeuwig leven zal hebben / EVANGELIE Joh., 3, 14-
In onze tijd zijn heel wat bevolkingsgroepen onderweg, soms omdat ze vervolgd worden, soms op zoek naar een veiliger plek of op zoek naar betere levensomstandigheden. Het betekent dan een grote vreugde wanneer een goede oplossing gevonden wordt en men weer in vrijheid, veiligheid en voldoende welvaart kan leven. Zo kunnen wij de blijdschap van het oude Godsvolk begrijpen toen ze naar hun land konden terugkeren. Wij allen zijn ook onderweg, onderweg naar huis, op weg naar de thuis en de geborgenheid van Gods liefde. Het is blij nieuws wanneer we vandaag in het Johannesevangelie horen zeggen dat God ook aan ons heeft gedacht: God heeft de mensheid niet in de steek gelaten van de Godverlorenheid, met barmhartige liefde is Hij ons tegemoet gekomen. In deze vastentijd mogen wij met vertrouwen naar zijn liefde uitzien, want “God die rijk is aan erbarming, heeft wegens de grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad ons met Christus ten leven gewekt, hoewel wij dood waren door onze zonden,” schrijft Paulus. En Johannes leert ons: “Zozeer immers heeft God de wereld liefgehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan maar eeuwig leven zal hebben.” Wij mogen niet van onszelf denken dat God ons in de steek heeft gelaten, want, zo hoorden wij in het evangelie, “God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered.” In de zekerheid dat God zijn liefde trouw blijft willen wij ons hart tot Hem keren in de vastentijd en ons wat losweken van zoveel overtolligs of zondigs, ons toeleggen op goedheid en zachtheid, wat tijd maken om met God te spreken en Hem te danken voor zijn trouwe liefde. Wanneer wij wat bewuster gaan leven gaan we inderdaad zien dat God sons met zijn weldaden omgeeft en leidt doorheen ons dagelijks leven en al wat zich voordoet in de wereld. (Ben Van Vossel 2024)
5de ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD
EERSTE LEZING Jer., 31, 31-
We naderen stilaan Pasen: het feest van de doortocht, de doorgang van dood naar nieuw leven, de doorgang van de duisternis naar het licht. Jezus zegt in het evangelie dat nu het uur gekomen, het uur van zijn verheffing. Het is het uur dat Hij gaat omhoog geheven worden op het kruis, maar tegelijk het uur waarop zijn leven vrucht gaat dragen. Hij gebruikt zelf het beeld van de graankorrel: “Het uur is gekomen, dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als de graankorrel niet in de aarde valt blijft hij alleen; maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort.” De weg van de graankorrel loopt door het lijden en de dood naar de rijke oogst. Een pijnlijke weg waar je als mens niet voor wilt kiezen. Je kan wel kiezen om de weg te gaan die zich voor jou aftekent wanneer je je leven aan God toevertrouwt. En dat kan wel een pijnlijke weg zijn, inderdaad, maar op die weg laat God je niet alleen. Wanneer je kiest om zijn verlangen te doen, laat Hij jou niet in de steek, ook niet wanneer alles lijkt tegen te gaan. De Heer wil jou leiden, zijn verlangen toont Hij in jouw hart. Het is een weg naar het echte heil. Laten wij edelmoedig de weg gaan die Jezus ons gewezen heeft. Sedert zijn totale gave en zijn overwinning op zonde en dood, wil Hij allen tot zich trekken. Heer Jezus, trek allen tot U. (Ben Van Vossel 2024)
Palm-
EERSTE LEZING Jes., 50, 4-
We beginnen vandaag de Goede of Heilige Week. We verwelkomen Jezus als Messias, de door God gezonden redder van de mensen. We verwelkomen Hem, samen met de mensen van toentertijd. Maar wij zijn er ons van bewust dat weinige dagen later Hij door de mensen van Jeruzalem in de steek werd gelaten in de handen van zijn vijanden en Hij als een misdadiger aan het kruis zou eindigen. De profeet Jesaja had het lot van de lijdende dienaar als beschreven en de brief aan de christenen van Filippi beschrijft ons Jezus’ gehoorzaamheid tot de dood aan een kruis, maar ook zijn verheffing door God. En tenslotte horen we vandaag het Lijdensverhaal door Marcus. Het doet ons met bewondering en dankbaarheid naar Jezus kijken, maar daar doorheen kijken wij ook naar het lijden van zovelen in deze wereld: in Gaza, in Oekraïne, de vluchtelingen op zoveel gevaarlijke wegen overgeleverd aan mensensmokkelaars en op zoek naar een beter leven. Jezus was ook op zoek naar een beter leven, een beter leven voor de mensen, een beter leven voor ons. Een leven in vriendschap met God en in respect voor elkaar en aandacht voor de armen en kleinen. Daartoe moest er iets genezen worden in het hart van de mensen. En dat was de prijs die Jezus wilde betalen door zijn gegevenheid tot in de dood: dat de mens bevrijd zou worden, dat de mens weer in de liefde van God zou geborgen zijn, dat de mens weer als vrij mens zou kunnen leven, in vriendschap met zichzelf, met de anderen en met God.
Het heeft Hem zijn leven gekost. Maar door Hem kunnen wij, wanneer wij ons tot Hem keren, leven als vrije mensen, om het even welke onze levenssituatie ook is. Laten wij vandaag dan dankbaar opzien naar Jezus die vastberaden zijn levensweg gaat voltooien voor ons heil; laten ook wij met vertrouwen onze weg door het leven gaan, gesterkt door het levensoffer van Jezus.
WITTE DONDERDAG … 2024
Vandaag is er geen tegenhouden meer aan. Het uur is aangebroken. Alles zal zich nu snel afspelen. Het begint met een feest. Een gedachtenisfeest van de redding uit het slavenhuis, Egypte. In uiterste nood heeft het Godsvolk de bijstand ervaren van God, aan wie ze zich hadden toegewijd. Maar tijdens die maaltijd wil Jezus zijn vrienden (van toen en van nu) nog als testament een laatste raad geven. Hij wast de voeten van de ontstelde apostelen: Ik heb jullie een voorbeeld gegeven, zegt Hij, opdat gij zoudt doen zoals Ik u heb gedaan. Het Meesterwoord is: DIENEN!
En tijdens de maaltijd neemt Jezus brood, breekt het en deelt het rond: dit is mijn lichaam dat voor u gebroken wordt, blijf dit doen om Mij te gedenken. En op het einde van het Paasmaal neemt Hij de laatste beker en zegt: Dit is de beker van het nieuwe altijddurende verbond, dit is mijn bloed dat voor u en voor allen wordt vergoten. Blijf dit doen om Mij te gedenken. Even later zal Hij dat verbond bezegelen met de totale gave van zichzelf.
Onmiddellijk na de maaltijd brengt zijn keuze voor God Hem in een acute angst, Hij zweet bloed omwille van de nakende mislukking van zijn zending. Hij heeft de mensen niet kunnen brengen tot het radicale vertrouwen op God, de Vader, en tot geloof in Hemzelf als door God gezonden. Hij valt in een valstrik, mee opgezet door een van zijn volgelingen, Hij wordt gevangen genomen en in een schijnproces door het sanhedrin veroordeeld tot de dood. Overgeleverd aan de Romeinen wordt Hij door de niet aflatende haat van zijn vijanden veroordeeld om gekruisigd te worden. Voor de uitvoering van dat vonnis wordt Hij nog stevig gemarteld door de soldaten.
Zijn kruisweg voert Hem op vrijdag naar een kale heuvel, de Schedelplaats, de plaats van de terechtstelling. Hij vertrouwt ons nog toe aan zijn moeder en zijn moeder aan ons. 3 lange uren hangt hij daar aan het kruis gespijkerd. Langer kan zijn gemartelde lichaam niet aan. Hij sterft als een misdadiger, Hij die de onvoorwaardelijke liefde van God kwam verkondigen en voorleven. Dan wordt Hij in een graf gelegd, het graf van een rijke, en de zware steen wordt voor de opening gerold. Het wordt Stille zaterdag, een dag zonder de Heer. We staan er alleen voor, zonder Herder. Zou dat het einde zijn?
Nee, God heeft het laatste woord. Een woord van leven, van opstanding. Een woord van onvoorwaardelijke trouw aan wie zich onvoorwaardelijk aan Hem heeft toevertrouwd. En in Hem zijn ook wij aanvaard door God, aangenomen als zijn kinderen. Dan is het reeds Pasen. Feest van de Opstanding. Gods liefde overwint de dood. Pasen, het grote lentefeest. Nu is het aan ons om als verloste mensen te leven. (Ben Van Vossel 2024)
2de ZONDAG VAN PASEN (BELOKEN PASEN)
EERSTE LEZING Hand., 4, 32-
Met kracht en klem legden de apostelen getuigenis af van de verrijzenis van de Heer Jezus. Het is rond de opstanding van de Heer Jezus dat zich een nieuw volk verzamelt. En dat geloof zal hen ook brengen tot een nieuwe manier van denken en leven. In de eerste brief van Johannes lezen we: Niemand kan de wereld overwinnen dan hij die gelooft dat Jezus de Zoon van God is. Hij is het die gekomen is met water en bloed, Jezus Christus. Het geloof in Jezus’ dood en verrijzenis doet ons rekenen met een nieuwe waardenschaal. Niet geld en gewin, niet bezit en succes, niet de achting van de mensen, maar het leven volgens Gods verlangen, het rekening houden met Gods gedacht over het leven en de wereld, dàt wordt onze maatstaf. Misschien verschilt ons leven niet veel van het leven van anderen, maar de gezindheid achter ons doen en laten, maakt dat wij toch wat anders kijken naar de wereld en het leven. En dat hoort zo ook te zijn. Jezus, de verrezen Heer, gaf ons trouwens een opdracht: “Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u.” En om die zending aan te kunnen zal Hij ons de heilige Geest zenden. Hij zal ons uitzuiveren maar ons ook de kracht geven om als nieuwe mensen te leven, midden een wereld die anders denkt en andere zaken nastreeft. Ons streven moet zijn om Jezus na te volgen in zijn leven volgens Gods verlangen. De Heer zegt ons: leef niet langer als ongelovigen, maar wees gelovig en leef ook volgens dat geloof. Het is een echte Paasboodschap: midden de wereld leven als nieuwe mensen. Laten wij vandaag beginnen met onze Paasbeloften waar te maken.. (Ben Van Vossel 2024)
3de ZONDAG VAN PASEN
EERSTE LEZING Hand., 3, 13-
We zijn nog volop in de Paastijd, de gedachtenis van Jezus’ overwinning op zonde en dood. De Kerk wil ons nog altijd diep overtuigen van de Verrijzenis van Jezus. Daarom laat zij de Pinkstertoespraak van Petrus horen waar hij zegt: “wat God tevoren had aangekondigd bij monde van alle profeten, dat zijn Messias zou sterven heeft Hij zo in vervulling doen gaan”. Het is als een echo van wat Jezus zelf aan de apostelen verkondigde na zijn verrijzenis: “Alles moet vervuld worden wat over Mij staat in de Wet van Mozes, in de profeten en in de psalmen”.
De heilige Schrift, het woord van God is een van de krachtigste getuigen van Jezus’ Opstanding en dus van onze hoop naar de toekomst. Daarom klonk het zo in de tussenzang: :”Heer, laat uw licht over ons opgaan.” Het was het vertrouwvol gebed van Jezus dat Hij met de psalmen bad “Ziet hoe de Heer zijn getrouwen begunstigt: altijd verhoort Hij mij als ik Hem roep.” Dank zij Jezus sterven en verrijzen zijn wij aanvaard door God als zijn geliefde kinderen: “We hebben een voorspreker bij de Vader, Jezus Christus, die geheel zondeloos is, die al onze zonden goedmaakt en niet alleen die van ons maar die van de hele wereld.” Laten we daarom ons geloof in Jezus vernieuwen, activeren, door gehoorzaam te zijn aan Gods Woord en in te treden in het Blijde Nieuws dat in Jezus zijn vervulling heeft gevonden en dat ook in ons voltooid zal worden. (Ben Van Vossel 2024)
Naar THUISPAGINA Naar INHOUD Naar PREKEN 2024
4de ZONDAG VAN PASEN
De Goede Herder
EERSTE LEZING Hand., 4, 8-
De apostel Petrus verkondigt Jezus als de enige redder; en juist deze redder werd niet erkend door de overheden van Jeruzalem, maar God heeft Hem uit de doden doen opstaan. En in de naam van Jezus hebben Petrus en Johannes een gebrekkige kunnen genezen. Dat moet voor de toehoorders een oproep zijn om te geloven in Jezus, de Redder. De door de verheden afgekeurd steen, is in feite tot hoeksteen geworden die heel het gebouw samenhoudt.
Jezus stelt zich in het evangelie voor als de Goede Herder, die zijn leven geeft voor de schapen. Wij hebben het in de Goede Week gevierd. Hij is niet op de vlucht gegaan, maar heeft de gruwelijke kruisdood ondergaan om de schapen, de hele mensheid te redden uit de duisternis van haar vijandschap met God. Jezus heeft door zijn totale gave de muur afgebroken die ons van God gescheiden hield. En zo kan Johannes in zijn brief schrijven: “hoe groot is de liefde die de Vader ons betoond heeft! Wij worden kinderen van God genoemd en we zijn het ook.” In Jezus zijn wij aanvaard door God, als zijn kinderen. Laten wij dan ook bij Jezus aansluiten, intreden in zijn gezindheid om in vrede met God te leven. Het brengt de vrede in ons leven, maar het is ook de redding van de wereld; wij zijn de ambassadeurs van God in deze wereld. Wij mogen getuigen dat Hij van ieder mens houdt en ieder mens gelukkig wil zien. Daarvan kunnen wij getuigen door ons respect voor ieder mens en door, als het pas geeft, te spreken over de oneindige liefde van God die ons met Jezus alles heeft gegeven. Hij heeft ons niet aan ons lot overgelaten, Hij heeft ons opgehaald uit de diepe put van zonde en dood, en voert ons met Jezus tot het licht en de verrijzenis. Laten wij onze dankbaarheid uitdrukken voor die oneindige liefde en intreden in het voetspoor van Jezus. (Ben Van Vossel 2024)
Naar THUISPAGINA Naar INHOUD Naar PREKEN 2024
5de ZONDAG VAN PASEN
28/04/2024
EERSTE LEZING Hand., 9, 26-
Vorige zondag zagen wij de figuur van Jezus als de goede Herder, die niet wegliep bij de minste bedreiging, maar die zijn leven veil had voor de redding van zijn kudde. Vandaag gaat ht over de kudde,, over de mensen die door Jezus zijn gered. Zo zien we in de lezing uit de Handelingen van de apostelen hoe Paulus zich, na zijn bekering, onverschrokken optrad in de naam van de Heer. Hij gaat zo hevig te werk dat ook de andere christenen in een slecht daglicht kwamen bij de andersdenkenden. Paulus zal een groot apostelen worden in Klein-
Een andere opdracht voor de mensen van Jezus is de lofprijzing. De tussenzang van vandaag uit psalm 22 wil God prijzen, God danken voor het oog van de godvrezenden; allen die God zoeken prijzen Hem. Laten wij niet ten achter blijven maar God van harte danken en verheerlijken voor alles wat Hij schiep en voor ons deed.
De grote opdracht voor ieder christen wordt door Johannes in zijn eerste brief nog eens voorgehouden: “En dit is Gods gebod: van harte geloven in zijn Zoon Christus en elkaar liefhebben zoals Hij ons bevolen heeft.” De dienst van God houdt ook in dat we de mens naast ons niet voorbijzien of hem minachten. Johannes zal het keer op keer herhalen: “De mens zonder liefde kent God niet, want God is liefde.” (1Joh.4,8)
Tot Jezus’ gemeenschap behoren stelt ons dus voor heel wat opdrachten. Daarom is het goed dat we nauw contact houden met Jezus, onze Heer en Heiland. Hij zegt het ons vandaag onomwonden: Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken. Los van Mij kunt gij niets. Het is voor ons niet mogelijk om echt christen te zijn en als christen te leven en te getuigen als we bijna geen contact hebben met Jezus, in het gebed, in het luisteren naar zijn woord, en in het vieren van de Eucharistie. Laten wij in nauw contact blijven met de goede Herder en ons door Hem laten zenden als zijn getuigen in de wereld van vandaag. (Ben Van Vossel 2024)
6de ZONDAG VAN PASEN
God is liefde
EERSTE LEZING Hand., 10, 25-
De heilige pastoor van Ars zei ooit: ‘Als ge het evangelie zou uitwringen, zou er alleen maar liefde uit komen’. Liefde is de kern van het evangelie. Het is het begin en einde van de Bijbel, met de schepping en de hemelse voltooiing. Vandaag spreken de lezingen over die kern van het evangelie. De beginnende kerk zat met en probleem: moet men de heidenen die in Jezus gaan geloven, verplichten om ook de hele Joodse Wet te onderhouden? God geeft het antwoord door de heilige Geest te zenden over de niet-
HEMELVAART VAN DE HEER
EERSTE LEZING Hand., 1, 1-
.
Het is vandaag de sluiting van de Paastijd. Het Feest van de Hemelvaart, de verheerlijking van Jezus, zijn thuiskomen in de heerlijkheid van God. De apostelen hadden het mysterie van Jezus nog niet goed begrepen, zij dachten nog altijd dat Jezus een aards koninkrijk zou stichten. Jezus stoort er zich niet aan maar zegt hun dat zij binnenkort zullen gedoopt worden met de heilige Geest. Die zal hun alles duidelijk maken en hen de kracht geven om getuigen te zijn in heel het land en voor heel de schepping. De leerlingen zullen wel verwonderd opgekeken hebben. Hoe moet dat nu, zo zonder Jezus? Zijn getuigen over heel de aarde? Spoedig krijgen zij de boodschap dat Jezus hen niet voor altijd verlaten heeft, dat Hij zal terugkeren en dat zijzelf niet werkeloos moeten toekijken, maar aan de slag moeten gaan en getuigen. En zo kan het evangelie van vandaag dan ook eindigen met de woorden : “Maar zij trokken erop uit om overal te prediken, en de Heer werkte met hen mee en schonk kracht aan hun woord door de tekenen die het vergezelden.”
Zo vieren wij hier ook de verheerlijking van de Heer, Hij heeft zijn verlossingswerk volbracht en is verheerlijkt: de tussenzang na de eerste lezing zingt enthousiast: “God stijgt ten troon onder luid gejuich, de Heer met geschal van bazuinen. Zingt nu voor God, laat klinken uw zang, voor onze koning een loflied!”
Maar zoals de leerlingen van toen, worden ook wij gezonden om getuigen te zijn van Jezus, door onze manier van leven, door onze vriendelijkheid, door de vrede die we uitstralen, de goedheid, zachtmoedigheid, de eerlijkheid, de zelfbeheersing… Okay, dit is veel gevraagd, maar Jezus heeft ons een Helper beloofd, de heilige Geest. Die zal in ons de gezindheid van Jezus bewerken, de vrucht van de heilige Geest. Laten we dus niet kleinmoedig worden noch slapende christenen zijn, maar actieve getuigen van Jezus, de grote Getuige van Gods liefde voor alle mensen. Laten wij biddend uitzien naar de heilige Geest die Jezus beloofde. (Ben van Vossel 2024)
Naar THUISPAGINA Naar INHOUD Naar PREKEN 2024
PINKSTEREN
19-
EERSTE LEZING Hand., 2, 1-
ALLELUJA Kom, heilige Geest, vervul het hart van uw gelovigen en ontsteek in hen het vuur van uw liefde. Alleluja / EVANGELIE Joh., 20, 19-
In de eerste lezing van deze Pinksterdag wordt ons het Pinkstergebeuren verhaald: de komst ven de heilige Geest over de eerste kerkgemeenschap. In de tussenzang wordt ons in het kort gezegd wat Gods Geest doet: “Maar zendt Gij uw geest, dan komt er weer leven, dan maakt Gij uw schepping weer nieuw.” Waar Gods Geest aanwezig komt, daar komt er nieuw leven. Daar leeft en mens weer op, daar ziet men weer toekomst, daar komt men vrij van verslaving, daar beleeft men weer vrede in het hart, ook onder verdrukking.
Gods Geest doet ook ons christelijk leven herleven. Wij ervaren dat God werkzaam aanwezig is in ons leven, er ontstaat een nauwe relatie met de verrezen Heer Jezus en men groeit uit boven vreugdeloze ruzie en onvruchtbare koppigheid.
Laten wij dan vurig bidden om een vernieuwd komen van Gods Geest. Dat Hij de Kerk vernieuwt, dat Hij onze gemeenschap hier nieuwe vreugde en ijver schenkt, dat Hij ons gezinsleven herschept naar Gods verlangen, dat Hi de kinderen en jonge mensen weer doet beseffen dat zij, dankzij de Geest van Jezus, in het geloof een houvast vinden dat hun leven weer bouwt op Jezus’ woord en voorbeeld. Hij is de Vriend die hen nooit in de steek laat. Gods Geest is ook de bejaarden nabij opdat ze hoopvol de toekomst tegemoet zien ondanks de zwaarte van de ouderdom. Een oude man zei me ooit: ‘het schoonste moet nog komen.’ Dat is die innerlijke vrede en vreugde die Gods Geest in ons wil opwekken.
Danken we de Heer op deze dag waarop we meer dan ooit de Helper verwachten die de Heer Jezus ons beloofd heeft. (Ben Van Vossel 2024)
Naar THUISPAGINA Naar INHOUD Naar PREKEN 2024