INHOUD

Alejandro Monteverde, directeur van Sound of Freedom (Het geluid der vrijheid): "Kinderen moeten door de hele wereld worden beschermd."

Alejandro Monteverde is de regisseur van "Sound of Freedom", de film met Jim Caviezel, Eduardo Verástegui en Javier Godino, die via een contracorriente in de Spaanse bioscopen wordt uitgebracht.

SOUND OF FREEDOM - TRÁILER FINAL - YouTube

Reporter Maria José Atienza in ‘La Brùjula’ (Het Kompas) 11 oktober 2023-Leestijd: 5 minuten

Foto: Javier Godino en Alejandro Monteverde tijdens het interview.

We spraken met Alejandro Monteverde, regisseur van de film en Javier Godino, die Jorge speelt, een Colombiaanse politieagent, in Madrid. Sound of Freedom, een film die de verschrikkelijke realiteit van kindersekshandel aan de orde stelt, komt aan de Spaanse kassa, dankzij een contracorriente film na de nummer 1 onafhankelijke film in de Verenigde Staten te zijn geweest.

Ondanks dat deze moedige film, met in de hoofdrollen Jim Caviezel ("The Passion of the Christ"), Mira Sorvino ("Mighty Aphrodite"), Eduardo Verástegui en Javier Godino, niet wordt goedgekeurd door de grote industrie, heeft hij in de eerste drie weken van de tentoonstelling in de bioscopen de 150 miljoen dollar overschreden.

Sound of Freedom vertelt het verhaal van de voormalige Amerikaanse Homeland Security-agent Tim Ballard die alles achterliet om kinderhandel te bestrijden. Door middel van een ontroerend en tegelijkertijd griezelig verhaal duikt de kijker in deze verschrikkelijke plaag, maar met het licht van de hoop om met deze film een punt en apart te maken in het collectieve en persoonlijke bewustzijn van deze realiteit.

Alejandro, hoe komt het verhaal van Tim Ballard tot je kennis?

Ik was al zo'n drie maanden bezig met het schrijven van een fictie over deze kwestie van kinderhandel. Op dat moment vroeg de producer (Eduardo Verástegui) me of ik Tim Ballard wilde ontmoeten. Ik zocht informatie over hem en realiseerde me dat hij een expert was op dit gebied, die voor de federale overheid had gewerkt. Ik dacht dat het heel goed zou zijn om met hem te praten als onderdeel van het onderzoek, maar toen ik hem ontmoette, besefte ik dat zijn leven die fictie overtrof die ik al drie maanden aan het schrijven was. We maakten een andere route en begonnen zijn leven als een script te schrijven.

Wat heeft je als regisseur ertoe aangezet om die stap te zetten?

Wat mijn aandacht trok, was wat hem ertoe bracht zijn kinderen achter te laten om de kinderen van anderen te gaan redden. Zijn familie, zijn baan, zijn economische zekerheid achterlatend... alles, om enkele kinderen te gaan redden, die ook niet Amerikaans zijn. In Amerika is er veel patriottisme en daar heb ik bewondering voor. Ballard is een Amerikaan en zijn eerste missie was het redden van Colombiaanse kinderen, of beter, kinderen in Colombia uit heel Latijns-Amerika, Midden-Amerika en Zuid-Amerika.

Daarnaast viel me later op hoe hij deze groep begon samen te stellen, van verschillende nationaliteiten, bijvoorbeeld met het personage Jorge belichaamd door Javier Godino.

Ballard vertelde me ooit dat kinderen geen nationaliteit mogen hebben. Dat wil zeggen, ze moeten letterlijk door de hele wereld worden beschermd. Als een kind in Haïti wordt verkracht, zou dat de verantwoordelijkheid van de hele wereld moeten zijn; Dat bescherming beschikbaar is voor walvissen, en niet voor kinderen? Voor Ballard zijn kinderen het hart van de wereld en als we het hart niet beschermen, kan het ons een hartstilstand geven.

Heeft het regisseren van deze Sound of Freedom je innerlijk geraakt?

–Ja. Dat denk ik aan mij en aan ons allemaal die aan de film hebben gewerkt. Het is een zeer complex onderwerp dat we lange tijd hebben vermeden. Het is niet iets nieuws, historisch gezien zitten we al heel lang in deze duisternis.

Het simpele feit om deze duisternis in de schijnwerpers te zetten en een ruimte te creëren om een sociaal gesprek te beginnen, begint je al te veranderen. Maar bovenal valt me het aantal slachtoffers op dat zich openstelt na het zien van de film. Bij elke presentatie is het me overkomen dat minstens één of twee slachtoffers zich zelfverzekerd voelen om hun verhaal met mij te delen. Ik zeg altijd tegen hen: "Ik zou je graag willen helpen, maar ik ben geen psycholoog, noch een expert in het onderwerp... Maar ik waardeer het wel dat je de moed hebt om het te vertellen, om het uit te spreken. Als deze film je dat inspireerde, volg hem dan." Dit laatste, dit gesprek, is een taak die ik niet doe, maar het moet in gemeenschap gebeuren.

Hoe maak je een film van zo'n moeilijk onderwerp en dat is zonder angst te zien?

Voor mij is kindermishandeling een probleem dat niet van een land is, noch van een leeftijd. Het is een situatie waarin we allemaal moeten activeren. Dus hoe maak je een film over zo'n sterk thema dat het hele gezin kan zien? Het antwoord is volgens mij dat het cinema is. Cinema kan worden genoten als de film poëtische elementen gebruikt om een duisternis te beschrijven, zonder dat je iets hoeft te zien waarvan je later spijt hebt dat je het hebt gezien.

Was het moeilijk om niet in 'exhibitionisme' te vervallen?

– [Alejandro Monteverde] Het was een intens proces. Eerst over het script: Het is goedkoper om een scène op papier vast te leggen dan op film. Eerst zijn we begonnen met het testen van het script, waardoor het zo beschrijvend mogelijk is: Die scènes waarin het gordijn sluit, we buiten staan te "wachten", en je hoort de honden blaffen ... Sommigen werden aan mij teruggegeven. Het was twee jaar werken aan het script en toen ze eenmaal op papier werkten, gingen we filmen.

Ook bij het fotograferen waren er momenten die heel sterk waren op camera en ik zei "Stop!, laten we dit veranderen", een camera-aanpassing, een positie ..., omdat we ons heel bewust waren van die dunne lijn, die niet overschreden hoefde te worden.

- [Javier Godino] De reis is intern in de kijker. Het is net als in Spielbergs Kaken, je bent bang voor een haai waar je alleen maar een vin van ziet..., je stelt het je voor. Het is de toeschouwer die de innerlijke reis maakt.

Sound of Freedom roept tranen op bij meer dan één kijker. Heb je gehuild bij het kijken naar de film?

- [Javier Godino] Ik wel. Ik zag het onlangs, nadat het klaar was. We hebben deze film in 2018 gemaakt en als je hem bekijkt, zijn er ontroerende momenten, andere heel moeilijk. We bevinden ons in een tijd waarin velen van ons slachtoffers van misbruik kennen en ik heb veel dingen van binnen aangewakkerd. Ik had die innerlijke reis waar ik het eerder over had. Maar ik had ook tranen van hoop met dat "Hoor je dit? Het is het geluid van vrijheid", op dat moment raakte ik opgewonden. Dat is wat cinema is.

Waarom heeft het zoveel gekost om dat project eruit te krijgen?

- [Alejandro Monteverde] Het was een combinatie van factoren. De eerste is de uitdaging om deze film aan het publiek te verkopen. Dit was de grootste uitdaging van de distributeurs, toen ze het thema hoorden. De bioscoop had voor de pandemie al een terugval achter de rug. Ik herinner me dat ik een artikel las waarin Spielberg het had over cinema die een Broadway-ervaring wordt, iets wat je hooguit een of twee keer per jaar doet. De films die de bioscopen binnenkwamen waren enorme films, onafhankelijke cinema verdween...

Hardop denkend, kan ik me geen andere onafhankelijke film herinneren die dit succes heeft gehad sinds de cinema begon te dalen. Als mensen $ 15 zouden betalen om een film te zien, wilden ze een film van $ 200 miljoen, niet $ 2 miljoen ...

Ik hoop dat deze film een keerpunt zal zijn, dat het laat zien dat er een publiek is voor onafhankelijke cinema...

- [Javier Godino] .. en voor deze moeilijke kwesties.

Javier, je personage is een "adem van hoop" in een tegenovergestelde sfeer Hoe heb je geleefd als belichaming van Jorge?

- [Javier Godino] Met veel verantwoordelijkheid.

Door het verhaal te vertellen van een politieman die erin slaagt een heel politieapparaat in Colombia te verplaatsen om deze kinderen te redden, heb ik met grote verantwoordelijkheid en ook met veel dankbaarheid geleefd.

Ik heb veel donkere personages gedaan: verkrachters, moordenaars..., en het doet veel pijn om die personages te doen, omdat het op de een of andere manier een beetje "vast" blijft zitten in je lichaam. Mensen kijken door dat prisma naar je.

Opeens is het spelen van de held prachtig! Het is even moeilijk, want door films te maken zet je je emoties de hele tijd op het spel en moet je drie maanden lang die emoties en die beelden die de film brengt volhouden.

Ik beleef het met plezier en als ik het succes zie, denk ik dat hoe goed het is dat we een dialoog krijgen in de samenleving! Het is waar dat we ons in een tijd bevinden waarin veel misbruiken, ontvoeringen aan het licht komen... We moeten erover blijven praten en we moeten veel opruimen.

Hoe denkt u dat het in Spanje en elders zal worden ontvangen?

- [Javier Godino] Ik denk dat het publiek het zal aanbevelen omdat het een film is waarin je een realiteit ziet, maar je ziet het goed, met hoop. Ik denk dat het een succes gaat worden.