GELOOF en LEVEN
A+M
Gemeenschapsdag Maria-
15/01/2004
GEESTELIJK MENS
GEESTELIJKE GEMEENSCHAP
I CHRISTELIJKE “NIEUWE GEMEENSCHAPPEN”
1 Het samenkomen van christenen
Er kunnen allerlei redenen zijn om in een christelijke nieuwe gemeenschap te gaan, en er zijn allerlei zinvolle motieven om het bestaan van zulke gemeenschappen te rechtvaardigen. Het is bijvoorbeeld goed dat mensen samenkomen, dat christenen samenkomen, maar daarmee is de betekenis van zulke gemeenschap niet uitgeput, niet volledig aangegeven. Het woord: christelijke gemeenschap, geeft in ieder geval reeds aan dat men samenkomt vanuit het besef dat de levende Heer Jezus in hun midden is, dat ze rondom Hem samenkomen. "Waar twee of meer samenkomen in mijn Naam, daar ben ik in hun midden". Hiermee is ook duidelijk gesteld dat deze gemeenschap zich zal situeren in het verlengde van de groep rond Jezus, degenen die Hem volgden, die naar zijn woord luisterden, die hun leven richtten naar zijn woord, die, na zijn verrijzenis bleven samenkomen om hem te gedenken en zich door Hem te laten inspireren en die door hun leven getuigden van het blijde nieuws dat hij gebracht had, het blijde nieuws dat Hijzelf was. Hiermee is echter ook gezegd dat, als we niet samenkomen in zijn naam, dit samenkomen zijn diepe betekenis en zijn diepe samenhang mist.
2 Situering van de nieuwe christelijke gemeenschappen
Dit alles kan evenwel gezegd worden van de kerk in het groot, en de kerk als bisdom of parochie gemeenschap. Wat is dan de betekenis van een nieuwe gemeenschap zoals de onze?
Doorheen de kerkgeschiedenis treffen we gemeenschappen aan van religieuzen, begijnen en begarden, de lekenbewegingen van de Moderne Devotie, lekeninstituten en dergelijke. Misschien is het nieuwe van de nieuwe christelijke gemeenschappen hierin te zoeken, dat het minder gaat over de roeping van individuen van een zelfde maatschappelijke groep, maar dat in een zelfde gemeenschap er meestal, zij het niet uitsluitend, zowel gehuwden als ongehuwden, en zelfs religieuzen en priesters vertegenwoordigd zijn. Evenals bij religieuzen kan de gemeenschap door haar roeping en zending eerder georiënteerd zijn naar het contemplatief leven ofwel naar het apostolaat naar buiten of naar een of ander sociaal engagement. Bovendien kunnen tussen de gemeenschappen nog verschillen zijn vanuit de specifieke inspiratiebron van waaruit zij leven. Een charismatische Gemeenschap, of de Sint-
Al deze gemeenschappen nemen binnen de grote kerkgemeenschap bepaalde taken waar, waardoor die kerkgemeenschap toegerust wordt voor up to date opdrachten en profetische engagementen van de kerkgemeenschap. Het klinkt misschien wat hoogmoedig, wat zelfgenoegzaam, als ik beweer dat de gezinswerking van de Maria-
II ENIGE KENMERKEN VAN DE MARIA-
Ik wil nog enige andere kenmerken naar voor brengen, die zowel slaan op de wijze van samenkomen, het menselijk aspect ervan, als op de geestelijke inspiratie die erachter steekt. Er wordt verondersteld dat ieder van de leden aangesproken wordt door die inspiratie en door de specifieke wijze van samenkomen. Dit betekent niet dat men als het ware in een smeltkroes en in een zelfde pasvorm gegoten wordt, maar dat men toch vanuit een zelfde geest bezield wordt.
1 Een paar punten opgesomd:
Voor wat onze gemeenschap aangaat zou ik onder meer volgende punten aangeven:
-
-
-
-
-
-
Al deze zaken worden vermeld in de leefregel.
* Je kan bij deze opsomming twee reacties hebben: Je kan zeggen: wat is daar nu speciaals aan, dat doe ik al jarenlang.
* Je kan ook als reactie hebben: ‘dat is teveel gevraagd, hier word ik overvraagd’, en er kan het gevoel van ontmoediging over je komen. Bij deze laatste reactie moet je met twee zaken rekening houden:
1° Het kan best zijn dat de Heer dit op dit ogenblik niet allemaal van je vraagt; toch is het best om daar ook met je persoonlijke begeleider even over te spreken, zodat je jezelf niets wijsmaakt en je anderzijds in vrede moogt zijn, nl. dat de Heer, gezien je huidige persoonlijke situatie of gezinssituatie, de lat inderdaad niet zo hoog legt.
2° Het kan echter ook zijn dat je geestelijk leven verflauwd is, dat je oorspronkelijke ijver, je eerste liefde verzwakt is. Het is dan duidelijk dat je moet herpakken, en dat je misschien om het gebed van je zussen en broers moet vragen in je leefgroep.
3° Tenslotte kan het ook zijn dat je in een periode van dorheid bent; geduld, geloof en gebed zijn hier de enige ankers.
2 Het gebed
Omdat het persoonlijk gebed zo belangrijk is wil ik daar even een paar zaken over zeggen:
Waarschijnlijk heeft ieder van ons een heel eigen wijze om te bidden. Dat kan gebeuren aan de hand van een korte evangelie tekst, met behulp van een korte psalmtekst zoals Carlos Noyen het ons ooit leerde op een retraite. Die korte teksten dienden eigenlijk om ons in een geestelijke sfeer te brengen. Dit is nog wel heel iets anders, me dunkt, dan het aanwenden van een mantra in de Zenmeditatie.
Het voornaamste is dat we komen tot een echt contact met God, of beter gezegd dat we binnen in ons een soort van gelovige openheid creëren waarbinnen God tot ons hart kan spreken, en wij tot Hem. Wij moeten dan zelf maar zien wat ons daarbij het meest dienstig kan zijn. Misschien een korte schriftlezing, misschien het Jezusgebed een tijdje bidden, misschien het bidden van een psalm, misschien gewoon "Jezus" herhalen, misschien een tientje bidden rond een bepaald mysterie.
III BASIS VAN ONS GEESTELIJK LEVEN
EN ENIGE HULPMIDDELEN OP DIE WEG
Wij moeten af en toe nagaan of we nog wel vanuit onze echte basis, onze echte basisingesteldheid leven. Het gaat over onze diepe christelijke visie: onze persoonlijke relatie met God, onze persoonlijke relatie met Christus, onze persoonlijke relatie met de heilige Geest.
Wandel ik met de Heer?
Een goede testcase daarvoor was de Advent.
1 Leven vanuit wat we zijn
Advent betekent uitzien naar de komst van de Heer. Op vorige Gemeenschapsavond, tijdens de Verrijzenisvespers, hebben we ons laten uitnodigen door woorden uit het boek Baruch: "Jeruzalem, leg uw kleed van rouw en ellende af; en bekleedt u voor altijd met Gods heerlijke schoonheid. Sla de mantel van Gods gerechtigheid om, zet op uw hoofd de schitterende kroon van de eeuwige. Want God wil uw luister laten zien overal op aarde."
Omdat verscheidenen min of meer getroffen waren door de commentaren die ik daarbij gaf, wil ik daar nog even op terugkomen, op hetgeen ik toen heb willen zeggen:
Al te vaak leven wij met het hoofd in het stof, overweldigd door ons de dagelijkse bezigheden, zorgen of zaken die wij moeten doen, die behoren tot onze plichten van staat, maar die ons zo overweldigen dat wij de rest van de werkelijkheid niet meer zien. En vooral hebben we te weinig aandacht voor Hem die ons leven draagt, Hem uit wiens hand wij komen en naar wie wij toeleven.
De Advent is die grote genade waarin wij tot bezinning konden komen. Een tijd waarin wij van op zekere afstand, vanuit het woord van God kunnen kijken naar ons leven en ons bezig zijn. Vanuit het woord van God, vanuit Gods standpunt. Wij moeten onze taak niet in de steek laten, wij moeten ze alleen zien of bekijken samen met God. Hier komen wij bij de ‘basis’.
Kijk, wat we hiermee wilden zeggen komt erop neer dat wij moeten leven als bekeerde mensen, mensen die leven "toegekeerd naar God", dat is het eindresultaat van een echte bekering: naar God toegekeerd leven alles benaderen vanuit Hem.
Dit veronderstelt dus dat wij op weg zijn met God, dat ons leven niet louter menselijk verloopt, maar samen met God, met Hem erbij. Op dat ogenblik worden wij gelovig mens, geestelijk mens, want dan zien wij dat wij Gods kinderen zijn en Hij onze Vader. Op dat ogenblik begrijpen wij ook de woorden uit Baruch: “Jeruzalem, leg uw kleed van rouw en ellende af, en bekleedt u voor altijd met Gods heerlijke schoonheid. Zet op uw hoofd de schitterende kroon van de Eeuwige.”
Zussen en broers, dit besef kan ons leven totaal veranderen: wij gaan dan leven op een ander niveau. Let op, dit heeft niets te maken met een geheime kennis, een kennis die een gewoon mens niet mag weten; het is gewoon de uitnodiging die wij krijgen van bij ons doopsel en die ons zo vaak in de schrift wordt meegedeeld: Je bent kind van God, Je bent geroepen om te leven vanuit zijn liefde, zijn belangstelling voor jou, zijn plan van redding. Je bent geroepen samen met velen in vreugde te leven omwille van Gods liefde die Hij ons getoond heeft in Jezus, onze Heer. Kijken vanuit Gods standpunt. Leven met God erbij! De basis!
2 Woon in mijn hart
Ik zou er nog een andere gedachte willen wij zetten: de idee of de realiteit dat we sinds ons doopsel bewoond zijn door de Drie-
"Ik aanbid U, Here mijn God (2x)
Gij zijt een machtig koning, een machtig Koning:
woon in mijn hart.
Ik aanbid u, Jezus, mijn Heer (2x)
uw Naam is zoet als honing, zo zoet als honing:
woon in mijn hart.
Ik aanbid u, heilige Geest (2x),
o maak in mij uw woning, in mij uw woning:
woon in mijn hart."
Jezus had al gezegd dat de Vader ons zou liefhebben als we naar Jezus ' woorden zouden luisteren, "wij zullen tot hem komen en verblijf bij hem nemen". Wij dragen God in ons. Wat een vreugde en zekerheid!
Er is ook dat mooie woord uit het boek van de Openbaring (3, 20), waarin Jezus aan de deur staat en aanklopt: "Als iemand de deur opent en Mij binnenlaat, zal ik bij hem binnentreden en maaltijd met hem houden en hij met Mij."
En dat andere woord uit de bijbel: “Uw lichaam is een tempel van de heilige Geest".
Het is een christelijke overtuiging dat de heilige Drie-
-
Laat mij U op dit ogenblik zien als mijn vader en moeder, in wiens liefde ik geborgen ben van alle eeuwigheid en tot in eeuwigheid. Laat mij u zien als die goede vader die in zijn onbegrensde liefde mij zijn Zoon gezonden heeft voor mijn heil.
Laat mij zo diep leven vanuit het besef van uw trouwe en altijd aanwezige liefde, dat ik zonder onrust over het verleden, het heden en toekomst kan leven. Laat het besef van uw liefde voor mij de sterke ‘basis’ zijn van waaruit ik kan leven, in vol vertrouwen, zonder onrust.
-
Woon in mijn hart om mij te bemoedigen, om mij uit te zuiveren, om mij te helpen te leven volgens Gods verlangen. Woon in mijn hart met uw liefde om naar mensen toe te gaan, woon in mijn hart. Woon in mijn hart om de Vader te bezingen, om Hem te danken. Woon in mijn hart om met uw liefde en uw overredingskracht over Gods liefde te spreken tot mensen, woon in mijn hart met uw gedrevenheid tot evangelisatie. Woon in mijn hart met uw zorg voor de kleine, voor mensen in nood, voor zieken en uitgestotenen. Woon in mijn hart met het verlangen om in stilte bij de Vader te zijn. Jezus, woon in mijn hart!
-
Woon in mijn hart, heilige Geest, leg Jezus ' Naam in mijn hart. Woon in mijn hart om mij te helpen in Gods verlangen te zijn, om van Jezus te houden, om mij door U te laten leiden.
Woon in mijn hart, heilige Geest, zuiver mij uit, geneest mij, bevrijd mij, heel mij en heilig mij. Leg in mij een vurig verlangen naar Jezus ' Woord, een vurig verlangen om Hem te ontmoeten in de heilige Eucharistie, breng mij tot bekering.
Woon in mijn hart, heilige Geest en leid mij op elk moment, maak mijn aanvoelen zo gevoelig dat ik uw wenken goed opmerk en maak mij soepel om U in alles te volgen, om U in alles gehoorzaam te zijn.
3 Mijn hart in uw hart
In een boekje "Ivre de Vivre!. Témoignages de jeunes recueillis par Daniel-
Ik hoorde Jezus zingen in mijn hart: "Hou van Mij zoals je bent, hou van Mij met heel je wezen, zelfs in je zwakheid, geef Mij je hart. Wacht niet tot je een heilige bent om de liefde toe te laten.”
En ik hoorde Jezus een geheim fluisteren aan mijn oor: "Zelfs als je vader en moeder je in de steek zouden laten, Ik nooit!... Jij bent waardevol in mijn ogen, jij telt voor mijn hart. Ik heb je naam gegrift op mijn handpalmen"
Jezus heeft mij gezegd: "André geef mij je hart. Leg je hart in mijn hart en je zal nooit kracht tekort komen. Als je leeft in Mijn hart, zal je nooit ontmoedigd zijn want ik ben de bron van het leven." En Jezus heeft Zijn hart ook in mijn hart gelegd om te beminnen zoals nooit een mens zou kunnen beminnen. En ik heb het kloppen van Jezus' hart gehoord in mijn hart als een liefdesmelodie.
Jezus heeft mij een onmogelijke smaak voor de zuiverheid gegeven. Mijn ziel heeft een onbeschrijfelijk verlangen om zuiver te worden met de zuiverheid zelf van Jezus, van zijn blankheid!
Als ik de witte sneeuw bekijk, denk ik aan Jezus die van zulke grote zuiverheid is. En het verlangen naar zulke zuiverheid stijgt op in mijn hart. En dan smeek ik Jezus, naar die zuiverheid van mijn hart, van mijn ziel, mijn lichaam toe te gaan. Wit, wit. Zoals op de dag van mijn doopsel! Natuurlijk het is aan Jezus om alles wit te maken. Jezus’ Hart, onze basis!
4 Hem zien in de anderen
Van de uitnodiging om vanuit de diepte te leven, vanuit de realiteit van ons christen zijn, wil ik nog een andere toepassing geven. Ik doe dit gewoon als voorbeeld, als stimulans om ook de rest van ons leven te beleven als geestelijke mensen.
Ik wil nogmaals vertrekken vanuit de genade van de Advent. Wij worden daar uitgenodigd om uit te zien naar de komst van de Heer. Tijdens een preek heb ik de mensen uitgenodigd om de ontmoeting met de Heer in de Eucharistie op een vernieuwde, een met nieuwe ijver en liefde bezielde manier te beleven. De Heer komt echter ook tot ons in de geringste van zijn broeders. Deze geringste, deze armsten treffen wij aan in zoveel mensen om ons heen. Elk mens die zich eenzaam vond, elk mens die breekbaar is -
Je zal me vragen: Wat is daar nu speciaal aan? Zussen en broers, als we steeds op zoek zijn naar de Heer, dan zullen wij Hem minder voorbijlopen daar waar hij zich openbaart. Hij openbaart zich in het gebed, dat is zeker, maar Hij wil ook tot ons komen in de armoede, de zwakheid, de eenzaamheid, de leegte, de vraag om nabijheid van de ander.
Zo voortdurend op zoek zijn naar de Heer, Hem voortdurend zien en dienen in de ander, maakt ons tot levende christenen, help ons geestelijke mensen te worden. Het helpt ons leven vanuit onze basis.
5 Hem alles vertellen
* Een van de Vormingsreeksen ging over een eenvoudige Vietnamese redemptoristenbroeder, Van. Hij was een zeer eenvoudige en nederige jongen, maar toch kreeg hij als bijzondere genade dat hij geestelijke gesprekken voerde met onder meer Theresia van Lisieux, die toen reeds overleden was en heilig verklaard. In een van die gesprekken leert Theresia hem hoe hij moet bidden. Ze maakt hem erop attent dat God dorst heeft naar onze arme kleine harten die uit zijn scheppende handen zijn voortgekomen en waar hij een vonk van liefde in heeft gelegd die voortkomt uit de haard zelf van zijn Liefde. Zijn enig verlangen is deze liefdesvonken verzamelen en ze verenigen met zijn oneindige Liefde, opdat onze liefde altijd in de zijne zou blijven. … Bied dan aan God je kleine hart aan.
“Heb nooit schrik van God, Hij kan slechts liefhebben en verlangen om bemind te worden.
Vrees niet om familiair om te gaan met de goede God als met een vriend. Je noemt Hem Vader, dan moet jij je zijn kind tonen. Verhaal hem wat je wil: je mag hem alles vertellen wat je wil, hem spreken over je knikkerspel, de beklimming van een heuvel, de plagerijen van je makkers; en als het je overkomt dat je je kwaad maakt op iemand, zeg dat ook in alle eerlijkheid tegen de goede God. God vindt er plezier in te luisteren, meer nog, Hij heeft dorst om deze kleine geschiedenissen te horen waarmee de mensen al te krenterig zijn tegenover Hem. Zij kunnen uren opofferen om amusante geschiedenissen te vertellen aan hun vrienden, maar als het gaat om de goede God die ernaar dorst om gelijkaardige histories te horen, op het randje af van er tranen voor te storten, dan is er niemand om er Hem te vertellen” (aut 601).
God houdt zoveel van je… Hij luistert naar elk van onze kleine woorden van liefde . Hij onthaalt elke glimlach van je, elke blik van je.. Wees zonder vrees en, kleine broer, wees in het vervolg niet krenterig met je verhaaltjes aan de Goede God. Afgesproken? "
Wanneer Van nog even de rationalist speelt (MM 158) “Allee, kleine zus, God weet dat toch allemaal al, 't is niet nodig dat ik Hem die dingen vertel” dan geeft Teresia als antwoord dat het eigen is aan de Liefde om zich neer te buigen, zelfs tot de kleinste mens, tot het kleinste kind alsof Hij vergeet dat Hij God is en alles weet, in de hoop een innig woord te vernemen dat opborrelt uit je hart. God handelt zo, omdat Hij je liefheeft." Door zo neer te dalen toont de Goede God juist zijn oneindige grootheid, had Teresia vroeger zelf geschreven in haar ‘Geschiedenis van een ziel’.
* Ik heb in de Vormingsreeks over Medjugorje ook het getuigenis aangehaald van die clochard, Paul, die af en toe de kerk binnenging, voor het tabernakel ging zitten en gewoon zei: “Jezus, ’t is Paul hier, ik kom op bezoek”. En verder wist hij niets te vertellen. Hij was gewoon op bezoek, je hoeft die tijd niet steeds vol te praten. Maar ‘Van’ was in feite een babbelaar, en de les van Theresia was: "Ga met God even vertrouwvol om als met je vrienden. Hij is jaloers op al die gesprekken die je met anderen voert." Jaloers is wat antropomorfisch uitgedrukt, maar God heeft die contacten nodig om ons hart tot zich te trekken en ons op te bouwen als geestelijk mens.
* In feite sluiten deze enkele voorbeelden aan de woorden van Jezus: "ik noem jullie geen dienaars meer, maar vrienden..." Het is alsof hij zei: "Doe maar gewoon... Je hoeft niet speciaal te doen als je bij Mij bent." Leef vanuit je basis, kind van God!
6 Klikmomenten
Jan Vermeire, de stichter van Poverello, vertelde ons eens in Brussel dat hij, terwijl het in het onthaalhuis erg druk was, soms toch eens tien à vijftien minuten naar een kapelletje ging, ergens boven in het gebouw, om zich daar de herbronnen, om de rest van de drukke activiteiten vanuit een diepe geest, vanuit de verbondenheid met Jezus te kunnen doen. De drukte, zelfs de drukte in het engagement, kan soms ontaarden in een leegte, leegte van motivatie. Een kort gebed, een blik naar de Heer toe kan ons weer op het goede spoor zetten. Walter Smet noemde dat klikmomenten, als de telefoon rinkelt, als je voor een stoplicht staat: een kort gebed, een blik op de Heer kan ons te helpen in permanent contact te zijn met Hem.
7 Luisterend naar de diepte van de ander
De uitnodiging van Abt Standaert om te luisteren naar de diepte van de ander, zou ik hier kunnen aanwenden als uitnodiging om aandacht te hebben voor de geringste van uw broeders, voor de geestelijke nood van je zussen en broers. Wij zijn verantwoordelijk voor elkaar, het is goed mee te voelen met de menselijke nood van elkaar, iets waarin we zeker nog niet overdrijven. Het is echter even belangrijk aandacht te hebben voor de geestelijke nood van elkaar. Dit zal er ons toe brengen om te bidden voor elke broer en zus, en zeker voor hen die gebukt gaan onder een of andere beproeving. Maar ook willen wij bidden voor de geestelijke groei van onze broers en zussen. De diepste diepte van de ander is immers zijn relatie tot God. Opdat die relatie sterk zou zijn, wat in feite het echte geluk van een mens uitmaakt, daarvoor willen wij bidden. Dit maakt tegelijk de sterkte en de toekomst uit van onze gemeenschap als geestelijke gemeenschap. Wij doen dan niet anders dan wat Paulus vraagt aan zijn christenen van Efese: "Bid ook voor mij".
Wij mogen aan de Heer ook vragen dat ons het goede woord zou gegeven worden om onze broers en zussen op te bouwen als geestelijk mens: een woord van aanmoediging, een woord van de goede raad, een woord dat uitnodigt tot geestelijke groei of geestelijke aandacht, een stimulerend woord, het doorgeven van een woord dat uzelf getroffen heeft en dat mogelijks ook iets kan betekenen voor de ander.
8 Bidden voor de ander
Ik vermeldde het gebed voor elkaar, het gebed voor de ander. Ook dit gebed, dit voorbedegebed is een nieuwe kans om te groeien naar de Heer, een klikmoment dat ons in contact brengt met Hem.. Het zou voor ieder van ons een blijvende attitude moeten zijn om voortdurend te bidden voor noden die we zien, noden waarover mensen ons spreken, noden die we zien op de televisie of horen in de radio, de dagelijkse aanvallen op de kerk door de media, de noden van de kerk, van de wereld, noden in ons gezin, onze omgeving, onze vriendenkring, werkmidden, onze gebedsgroep of gemeenschap. Het is een uiting van ons geestelijk mens-
Naar het einde van dit onderricht toe wil ik nog twee belangrijke zaken zeggen: de aanroeping van de heilige Geest en toewijding aan Maria.
9 De heilige Geest
Wanneer we spreken over een geestelijke leven, de geestelijke mens "anthropos pneumatikos” moeten we heel duidelijk weten dat de heilige Geest (Pneuma) aan het begin staat. Hij brengt ons in contact met de Vader, Hij brengt ons in contact met Jezus en helpt ons in zijn spoor te gaan. Als charismatische christenen moeten wij heel vaak beroep doen op de heilige Geest, of wij zullen onze taak niet naar behoren kunnen vervullen. "Kom, heilige Geest, maakt dat ik hoor, doe mijn ogen zien, leer mijn mond Gods woord, vul mijn hart met licht als mijn lichaam bidt, kom en raak de aarde aan" (Lied NB B29). Aan de basis van ons geestelijk leven is de Heilige Geest werkzaam.
10 Maria, de verwachtende, de verwijzende
In de aanvang van de Advent hebben wij Maria tot ons zien komen als de jonge moeder in verwachting: Maria, de verwachtende, die de Heer heel nabij voelde. De verwachtende van zijn "Openbaring", zoals ze later de verwachtende zou zijn van zijn verrijzenis, de verwachtende van zijn Geest, de verwachtende van zijn wederkomst in glorie, een verwachting die ze deelde en levendig hield met en in de eerste kerk. Zij kan ons als geen ander helpen uitzien naar de Heer, naar zijn komen in het leven van elke dag, zij kan ons als geen ander helpen leven met de Heer, leven vanuit onze basis.
Wat een vreugde om ons elke dag, in verbondenheid met elkaar, te kunnen toevertrouwen aan Maria, de verwachtende, de verwijzende. Het is van belang dat we onze dagelijkse toewijding aan Maria niet verwaarlozen.
IV EEN GEESTELIJKE GEMEENSCHAP
Het bovenstaande was bedoeld als een persoonlijke verdieping, om te leven als geestelijke mensen. Welnu, dit is noodzakelijk om ook een geestelijke gemeenschap te kunnen vormen. Naargelang meerderen echt geestelijke mensen zijn, echt leven vanuit verbondenheid met Christus -
Zussen en broers, dit is een verregaande uitnodiging tot ieder van ons, maar het is dan ook de roeping van ieder van ons: werk aan uw geestelijk bestaan, wordt echte christenen, werk mee aan het geestelijk karakter van deze Gemeenschap. Dit hangt gewoon af van onze persoonlijke en doorleefde verbondenheid met Christus. Deze verbondenheid wordt in hoofdzaak bewerkt door de heilige Geest, ze is gebaseerd op onze persoonlijke gegevenheid aan de Heer, ons persoonlijk gebed, ons contact met het Woord van God in de Bijbel en op het aanwenden van de genadebronnen die de Heer ons aanreikt binnen de grote kerkgemeenschap. Hiermee bedoeld ik in hoofdzaak de sacramenten, de deelname aan en het beleven van de liturgie en het onderricht van de Kerk, zowel in de predikatie als in de kerkelijke documenten.
Zoals we in ons persoonlijk leven de Heer aanwezig zien in onze medemensen, zo zullen we als gemeenschap de Heer ook kunnen doorgeven aan allen die wij ontmoeten. De kracht van onze inzet en onze evangelisatie komt vanuit onze verbondenheid met de Heer: "Los van Mij, kunt gij niets!"
Ben Van Vossel CSsR
15/01/2004