GELOOF en LEVEN



 HOME

 INHOUD

HECHTER GEMEENSCHAP WORDEN


(Vooraf:

Leefregel  Kapittel VII NR. 9 (p.16)

"Als wij de vernieuwde doorbraak van de H.Geest in ons leven als christen nog niet meemaakten, zullen wij in deze periode een inleidingscursus volgen "Nieuw Leven-in-de-Geest", in de geest van de charismatische Vernieuwing, en we zullen dan over ons laten bidden om dat hernieuwde komen van de H. Geest.  Hij zal ons geloof, ons vertrouwen en onze liefde vernieuwen en ons toerusten met de gaven en charisma's, nodig om vruchtbaar te zijn voor het Rijk Gods in de Kerk en de wereld."


Zussen en broers, we zijn een charismatische Gemeenschap, dat is de bedding waarbinnen de Gemeenschap door DE HEER is geroepen en Hij heeft daar zijn bedoeling mee gehad.  Natuurlijk zullen er na de charismatische Vernieuwing door de Geest nog veel andere vernieuwingsbewegingen gewekt worden binnen de Kerk.  Het is van belang daar open oog voor te hebben, maar het is van belang dat we onze roots niet uit het oog verliezen.

Omdat we in onze charismatische gebedsgroepen wel eens een gebrek aan charisma's vaststellen en de kracht van de Geest niet voldoende doorbreekt in onze groepen en in de afzonderlijke broers en zussen, vond het pastoraal team het wel eens nodig af en toe ons onder te dompelen in een charismatisch bad.

Dat gebeurde bv. tijdens een retraite in Thy le Chateau, bij Les Béatitudes, waar vooral Anne-Marie ons indringende inzichten trachtte door te geven.  Ook onze retraite onlangs door de ICPE bedoelde dat wat te zijn, naast een andere voorname zaak: de groei naar gemeenschap.


Meestal zijn zulke retraites zeer deugddoend, dat is wat we achteraf horen.  Maar soms hebben we wel eens vragen of alles wel diep genoeg en bij iedereen voldoende doordringt.  Dit onderricht wil nog even terugkomen op bepaalde inzichten, vooral vanuit de laatste retraite, hoewel we op de voorlaatste gemeenschapsdag in de namiddag er reeds zijn op teruggekomen, maar dan uitsluitend in de deelgroepen.)


Retraite Maria-Kefasgemeenschap

24-27/10/1997 Zwijnaarde (St.-Jozef)

met als begeleiders van het ICPE:

Esther (Sinjapore), Edwin (India), Beatrice (Zwitserland)


SAMENVATTING

tgv Gemeenschapsdag van 16 nov. 1997

Het was een echte Gemeenschapsretraite,

nl. hechter gemeenschap worden.


Vrijdagavond 24/10/1997

Als we dichter bij GOD komen, komen we ook dichter bij elkaar.

De centrale boodschap van CHRISTUS was: GOD is een Vader.  

Als een herder wil JEZUS ons leiden.  Hij verbindt onze wonden.  Hij noemt ons bij naam.

Ik ga uw voeten wassen en voor u zorgen.  Gij, wees stil en weet: Ik ben uw GOD.

Ook als je jezelf een groot zondaar voelt, de Vader gooit zijn kind niet weg, enkel de vuile pampers.  Zijn liefde is onbegrensd.


Zaterdagvoormiddag 25/10

Hinderpalen in het leven van de Gemeenschap

Het hart van de Gemeenschap is liefde.  De Gemeenschap is geen idee van mensen, maar is Gods idee.  De eerste Gemeenschap is de H. Drievuldigheid.  Dit moeten wij als Gemeenschap afbeelden, nl. die liefde tussen Vader, Zoon, H. Geest.  

Geëngageerde relaties veronderstellen dat je je engageert om lief te hebben.

Zoals bij verliefde en gehuwde paren begint het gemeenschapsleven voor ons vaak als een droom.  Daarna komt de realiteit: we zien allerlei onvolmaakts.  Als we in deze ontgoocheling met GOD op weg gaan groeit er iets nieuws in mezelf en in de Gemeenschap.

Door conflicten en problemen groeien er kansen om de ander (en jezelf) echt te leren kennen.  Als je direct zegt “Ik geef het op” zul je nooit groeien.

Ik ben niet O.K.  Jij bent niet O.K.  Dat is O.K.  JEZUS houdt van mij in mijn identiteit van heilige en zondaar.


Als ik bij de Gemeenschap kom moet ik niet denken dat de anderen moeten veranderen.

Liefde is een oprecht geschenk van jezelf, nl. gratis.  Hoe sta je in een dienst?  Vraag je af:

- wat was mijn motivatie om te dienen of lief te hebben?  Oprechte liefde geeft.  Maar liefde maakt ook kwetsbaar (bv. ondankbaarheid).

- Ook je verwachtingen kunnen ontgoocheld worden.  Zie het zo: het is Gods verantwoordelijkheid om aan mijn nood aan liefde tegemoet te komen; ik mag dat niet eisen van de ander.

Jean Vanier: de volmaakte gemeenschap bestaat niet tussen mensen; zoek er dus niet naar.  Maar GOD roept jou tot de gemeenschap, Hij wil jou daar hebben.

Let op:

- De Gemeenschap gaat uw gezin niet vervangen.

- We ontdekken ook sommige monsters in onszelf (kwaad worden, afgunstig zijn …)

- Bepaalde blokkeringen in Gemeenschap komen vaak owv niet vergeven.  Soms zijn we hard voor elkaar omdat bepaalde wonden niet genezen werden.

- Vooral ook als ik mezelf en mijn zwakheden niet aanvaard, kan ik de ander en zijn zwakheden ook niet aanvaarden.

Daarom: vragen aan de H. Geest wat er in mij omgaat en waarom.

Als we onze gebrokenheid erkennen, zien we bepaalde angsten (om onszelf te zijn enz.)

We moeten JEZUS in die situatie binnenlaten (gevoel v minderwaardigheid, onzekerheid …)

De Gemeenschap is een plaats om elkaar te dragen, te worden wie GOD wil dat we zouden zijn, om mijn roeping te ontdekken, meer leerling van JEZUS te worden; een plaats van delen van zwakheden en sterktes, waar nieuwe mensen onthaald worden, waar ik liefde en nederigheid kan aanleren … (nederigheid = hoe GOD de dingen ziet).

Een christelijke gemeenschap is enkel mogelijk door JEZUS.  GOD riep ons als een volk, als mensen die dichter bij hem en elkaar moeten komen.  De waarheid zal u vrij maken!


Zaterdagnamiddag

Beeld: DE HEER, als ideale bloemenschikker,  wil het boeket herschikken; de schoonheid van ieder zal beter aan bod komen.


JEZUS leert ons de wet van de vergiffenis.  Als wij niet vergeven vergeeft GOD ons ook niet.

Gevolgen van niet vergeven:  psycho-somatische ziekten en mijn leven wordt niet geregeerd voor GOD, maar door woede (= verknechting).

Ander gevolg : wrok, bitterheid, afgunst

Spreken over de zwakheden van de ander, kwaadsprekerij

Als ik mijn hart voor iemand sluit, sluit ik het ook voor GOD.  Het is een geestelijke kanker.  Anderen veroordelen.  Leiders moeten soms oordelen, maar hier gaat het om de woede die in ons hart is.

Bij de vergeving moeten we ook de kwetsuren vergeven die men ons aandoet, ook voor het verleden.

Het verleden speelt een rol als we bv. te sterk reageren op iemand of op het gezag, bv. als men vroeger afwijzing ondervond als kind.  Gods liefde kan ons genezen.


Welke zijn de huidige problemen? (dan kunnen we die naar JEZUS brengen en Hem vragen waar het alles begon, waar de wortel ervan ligt).  In de evolutie van de persoon zijn er 4 stappen:

1 Binding met ouders (indien te weinig bevestigd, dan  vaak gevoel van afwijzing of van aan je lot overgelaten te worden)

2 Scheiding: wij zijn onze ouders niet, dus leren “nee” zeggen.  Wie geen grenzen heeft, heeft geen idee van wie hij is en kan zichzelf opbranden om toch maar bevestigd te worden

3 Goed en kwaad zien: als we onze zonde willen zien, zie dan naar je sterkte want die wordt vlug onze zwakte als we ze niet aan GOD geven

4 Volwassen worden= verantwoordelijkheid voor mijn leven, beslissingen nemen, roeping onderscheiden


Als je gemis ervaart, vraag aan GOD het te genezen.  We moeten ons kruis opnemen en naar het kruis van JEZUS gaan.  Als GOD vergeeft staat het niet meer op ons strafblad. (Verboden te vissen)

Je moet ook jezelf vergeven.  Bij zonde: vraag aan JEZUS naar de wortels ervan (is vaak een wonde).

Zo ook elkaar vergeven, dwz niet meer naar die persoon kijken met het bewustzijn van zijn zonde of tekortkoming.

Hoe vergeven?  Je eigen aandeel erin erkennen. Leren vergeven in geloof: mijn woede, mijn recht aan GOD afgeven.

Zondagvoormiddag 26/10/97

Als ik zondig tegen de Gemeenschap moet ik soms ook vergeving vragen tegenover de gemeenschap owv zonde tegen het Lichaam van JEZUS.

Het mag niet dat je iemand wil ontlopen.  Eenheid in de Gemeenschap is nodig om CHRISTUS in ons midden te hebben.

Gevoel van kwaadheid is niet slecht, het toont dat er ergens een probleem is.  We moeten niet gaan handelen vanuit die woede.  Wat dan wél?

- ermee naar DE HEER komen

- ze uitspreken

- luisteren

- dan pas handelen; Vergeving is een eerste stap; soms moeten we ook spreken.  Pas daarna kunnen we groeien en de andere en onszelf leren kennen.


Het is normaal en onvermijdelijk dat er conflicten zijn.  Ze zijn echter een kans, nl. “wat wil GOD daardoor tot stand brengen ?” (Waarover heb je onderweg gesproken, nl. wie de grootste was)

Conflicten ontstaan ook rond verschil van visie op alles.  De vraag is: waarover zijn we aan het redetwisten, gaat het over het Koninkrijk of over iets van de wereld?  Onze lichamelijke toestand kan er ook in meespelen dat we op de verkeerde manier reageren.

Je moet zien of het conflict u afbouwt ofwel of er een waarde in steekt die de zaak van het evangelie waardig is.

We moeten conflicten niet wegmoffelen, maar erover reflecteren (niet emotioneel reageren), dan kan je er de hand van GOD in zien.  Vraag je af:

1 Wat was de externe oorzaak?

2 Wat zijn de onderliggende zaken?

3 Welke actie moet ondernomen worden om het op te lossen?

Belangrijk is de beslissing om het op te lossen.  De gevolgen van een gesprek zijn steeds positief, tenzij de ander niet wenst te delen.

Bij goed gesprek leren we elkaar begrijpen omdat we samen naar de Heer konden gaan.  Zo worden muren afgebroken in mezelf en tussen mij en anderen.  Het conflict is geen monster, maar iets dat goed is.


Hoe conflicten oplossen?  Het doel is: muren afbreken en de ander beter te begrijpen.  Hoe moet zo’n gesprek verlopen? cfr 12 punten op blz. 19 (‘Muren om mijn hart’)

Vraag jezelf eens af:

- Hoe communiceer ik (te weinig, manipuleren?)

- Hoe handel ik als ik boos ben?

- Stemmen gevoel en gedrag overeen (anders kunnen anderen niet goed reageren)

Wees niet bang van het conflict, wees eerlijk in de liefde.


Zelfaanvaarding
Gebrek eraan kan een hinderpaal zijn voor de heling door CHRISTUS.

We moeten de moed hebben te aanvaarden wie ik ben.  De liefde en de bevestiging vanwege GOD brachten me tot het bestaan.  Daarom moet ik tijd doorbrengen bij Hem opdat Hij me zou kunnen bevestigen.  Als ik mijn bevestiging zit af te smeken van anderen of als ik mijn identiteit zoek in mijn werk word ik afgesneden van mijn echte identiteit. In vrijheid wandelen betekent: luisteren naar GOD en niet naar andere stemmen.


Als ik mezelf niet aanvaard (leeftijd, lichamelijke verschijning enz. enz.) dan zeg ik tegen GOD: U heeft dat niet goed gedaan, U gaf me de verkeerde ouders enz.

Als ik een deel van mezelf afwijs, verlies ik erbij en ook de wereld (want ik ben best in het mezelf zijn).

14 Symptomen van die niet-aanvaarding van zichzelf (zie Muren blz. 22)

De onderliggende idee is: ik ben niet goed genoeg.  Ik word maar aanvaard als ik goed genoeg ben.  Die maatstaf gebruiken we dan ook naar anderen.

Gevolgen van jezelf niet te aanvaarden:

- doodt relatie met GOD

- doodt relatie met anderen

- verhindert berouw en nederigheid

Dit alles komt van de leugens die mensen vertellen.  “De waarheid zal je vrijmaken”

De waarheid is : “Je bent kostbaar, onbetaalbaar, oneindig bemind door je Vader”.

Hinderpalen voor de zelfaanvaarding: valse nederigheid; je mag jezelf niet onderschatten.  Gezonde eigenliefde is geen egoïsme.

Hoe naar oplossing toe werken?

- Vragen aan DE HEER waar die zelfafwijzing er is

- Die negatieve woorden bij GOD brengen

- Luisteren

- Die woorden opschrijven als de nieuwe waarheid.

Leer dan bemoediging te aanvaarden, dan kan je dankbaar zijn tegenover GOD die je dat gaf.


Maandagmorgen

Wees niet bang de boot te verlaten (oude zekerheden, oude manier van doen, oude ‘Ik’).  Kijk naar JEZUS en naar de nieuwe dingen die Hij wil doen in je leven en in de gemeenschap.


In verband met innerlijke genezing moeten we de blokkades kunnen zien in ons leven. Dus:

1° erkennen dat er een nood is die niet vervuld werd en

2° dan de H. Geest vragen ons te tonen wat er achter zit (bv. negatieve verwachtingen).

3° Berouw vragen voor mijn zonden

4° Ook anderen vergeven (anders kan genade van genezing niet doorstromen)

5° Vragen om ons denken te vernieuwen nl. Gods gedachten binnentreden en je eigen negatieve gedachten afgeven.  Leren wandelen met JEZUS, ook in je pijn.

Deze innerlijke heling moeten we heel ons leven laten doorgaan. Je moet je innerlijk goedvoelen.


Gemeenschap

heeft nood aan :

- geëngageerde relaties (liefde, vertrouwen, respect, hoogachting)

- vorming (welke is er, welke is er nog nodig, hoe kunnen we die geven?)

- broederschap (JEZUS vieren, leven vieren)

- dienst, zending  Uitzoeken wat zending van de Gemeenschap is

- gebed (persoonlijk en gemeenschappelijk; het gemeenschappelijk gebed reflecteert het persoonlijke)

- effectief leiderschap : leider moet beslissingen nemen.  GOD kiest en zalft leiders; we moeten hen steunen en ervoor bidden.  Toch zijn er raadsvergaderingen nodig en ook uitkijken naar wat DE HEER wil zeggen doorheen broers en zussen.

Dan moet de leiding voor DE HEER komen en dan beslissingen nemen.


GOD zegene jullie, GOD vervulle jullie, GOD zende jullie, zo zal deze streek gezegend worden door het licht dat jullie uitstraalt.